Ben Stephen, Stephen Lerik.Suan 15 yaşındayım. Annemi ve babamı hiç görmedim. Babamı, sadece odamda duvarda asılı olan fotograftan tanıyor, nedense annemin hiç fotoğrafı olmadığından annemi tanıma fırsatı bulamadım. Suan ise amcam olan Luke ustanın yanında kalıyorum. Luke usta yaşı elli bes civarında olmasına rağmen, savaş tekniklerini çok iyi bilen ve banada kılıç kullanmasını öğreten kişidir. Annem ve babamın ölümünden bu yana bana baktığı için Luke ustaya cok sey borçluyum. Amcama usta dememin sebebi ise küçüklüğümden beri herseyi bana o öğrettiği için ve diger sebebi ise kendisine öyle hitap etmemi istediği için "usta" diye sesleniyorum.
***
Luke usta gür sesiyle;
--Nerdesin Stephen?
İkinci kattan, tahta merdivenlerden aşağı inerek "efendim usta" diye seslendi.
--Hadi Stephen atremana başlıyoruz.
Step, Luke ustayı tersleyerek;
--Bugün hiç havanada değilim. Dışarı çıkıp biraz hava almak istiyorum, usta.
Luke ustada lafı uzatmayarak eve döndüğünde antrenman şartıyla stephen'e izin verdi. Bulunduğu yer Greenbelth şehriydi. Stephen burada doğup , burada büyümesine rağmen suanki sessizliği çözememisti. Greenbelth şehri ilk defa bu kadar bos ve sessizdi. Fırtına öncesi bir sessizlik gibiydi. Düşünceli bir sekilde meyadana ilerlerken sokakların yan taraflarındaki seyyar satıcılar, dükkanlar tezgahlarını boş bırakıp gitmişlerdi. Yok olmuşlardı sanki. Sadece oyun oynayan çocuklar vardı. Meydana vardığında Greenbelth halkının bir çoğu haber panolarının önünde hüzünlü bir şekilde sabah asılan haberi okuyorlardı. Ne olup bittiğini öğrenmek için haber panolarının bulunduğu yere doğru nedenini anlayamadıgı bir heyecanla koşmaya başladı. Haber panolarının önü kalabalık olduğu için halkın arasindan sızarak geçmek zorundaydı. İnsanlar arasından koşarken sert bir şekilde birine çarptı. Çocuk bunun etkisiyle yere düşsede, Stephen umursamayıp "pardon..." diye gecistirdi. Reklam panolarında Lesunard tapınagına bir hafta sonra meydanda seçilen on kişi bir savaşçı olarak eğitileceği yazıyordu. Greenbelth halkının bu kadar korkmasının sebebi geçmişte yaşanan savaslardan dolayı ailelerinin, kardeşlerinin alınıp bur savaşçı olarak eğitilip, her savaşlara katılması ve bir çoğunun geri dönemeyip hayatını kaybetmesiydi. 465 yıl aradan sonra, her beş yılda bir yapılan bu secimlerin 93üncsü Greenbelth'te yapılıyordu. Bu yüzden halk, çocuklarını kaybetme korkusuyla evlerine dağıldılar. Ellerindeb tek gelen şey ise bekleyip Tanrı'ya dua etmeleriydi. Bunlara karşın Stephen in en büyük hayali babasi gibi bir savasci olmaktı. Lesinard tapınagına gönüllü olarak gidip iyi bir savaşçı olmak için egitilmek istiyordu. Ama bu yolda ona en büyük engel Luke ustaydı "onu nasıl ikna edebilirim ki?" Simdiden Luke ustayı ikna etmenin planlarını yaparken, arka taraftan Step'e doğru sinirli bir şekilde omuzları dik, kısa ve sert saçlı, esmer görünümlü birisi stepheni çekerek cenesine sert bir yumruk attı. Sert yumruğun etkisiyle yere yıgılan Step, ayağa kalkarken diz kapağına bir tekme daha yiyince bağrışmalar başladı. Esmer çocuğun yüzüne baktığında ise çarptığı çocuk olduğunu anladı.
Bölüm 2:YENİ ARKADAŞ
DEVAM EDECEK..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON LESİNARD
ActionEmily göz yaşlarını silerek ; -- Ne zamandır hedefler , hayal olur oldu. Stephen , Emily'e yaklaşarak elini tuttu. Sevdiğin aşık olduğun insanın gözlerini parıltısını görmek , o ışığı , aşkı yakalamak ne zamandır hayal olur oldu. Ne zaman mı? Ta ki...