Saat şuan gece 4 ve ani bir acıyla uyandım. Uyuyakalmışım özür dilerim sadece , sadece yorgundum. Uyandırdığın için saol fakat keşke ıslak , tatlı öpücüğünle uyansaydım , bebeğim .
Az önce buzdolabına gittiğimde kapağını inceledim. Bir sürü anı vardı fakat artık geriye hiçbir şey kalmadı. Çünkü sen yoksun. Kelebekli saatlerimizle resimlerimiz vardı , papatyalarla dolu o kafe de olan resmimiz .Hani beni öpüyordun ve ben de gülümseyip gözlerimi kapatmiştım . Sadece geri gel, lanet olsun geri gel .Özledim bir kelebeğin hayatı özlemesi kadar. Sen özlüyor musun? Küçük kelebeğim gel ,yemin ediyorum senin için siktiğimin çilekli dondurmasıni yiyeceğim. Sadece gel. Ah, nerede kalmıştım ? Evet 6. 6 yaşındaydık, bebeğim. Anasınıfındaydık , cadılar bayramı öncesiydi öğretmen en çok sevdiğimiz ve ya korktuğumuz şeyin kılığına girmemizi demişti .
Evet , hafızam güçlü tenini , kokunu,saçlarını hatırlayacak kadar . Çektiğin acıları ve kendi çektiğim acıları hatırlayacak kadar. Aslında konu sen olunca hatırlıyorum. Unutmak elde mi ? Sorsan dün ne yediğimi bilmem gerçi ama bundan 5 yıl önce ki yirmi yaşında ki kelebeği hatırlıyorum.
