✓ remember i loved you ⌗ yeonjun × beomgyu

1.9

(yeonjun)

Seni çok özledim ben,
Sanırım yoruldum,
Herşeyden.
Hatırlayınca iyi olurum diyordum.
Hatırlayınca iyi olurum.
Daha kötü hissediyorum.
Söylediğin şeyi hatırladığım için daha kötü hissediyorum.
Dayanamayacağım.
Ben,
yanına geleceğim Beomgyu.
Senin yanına geleceğim.

(Burdan sonrasını 3. kişi ile yazıyorum)

Yeonjun, defterine son cümlesini yazdı. Yorgun hissediyordu. Gözleri kızarmıştı. Ağlamış mıydı, fark etmemişti yazarken.

Defterini aldı ve mezarlığa gitti. Beomgyu'nun mezarını buldu. Mezarın üzerine bıraktı defterini, sanki Beomgyu mezardan çıkıp okuyabilecekmiş gibi.

"Özür dilerim Beomgyu... Özür dilerim sevgilim...", diye fısıldadı sevgilisinin mezarına. Hoş, sanki Beomgyu onu duyacaktı.

Otobüse bindi. Yapmak istediği şeyi biliyordu. Az önce kafasında yapacağı şeyi kurmuştu. Anne, babası ne yapacaktı? Düşünmedi, onları umursamadı. Sadece Beomgyu'nun yanına gidecekti o. Beomgyu'nun yanına gidecekti...

Binanın merdivenlerini tırmandı sakince, sabırla. Asansör bozulacak zamanı bulmuştu. Çatıya çıktı. Bu kadar genç intihara teşebbüs ederken, neden hala binaların çatısına atlamalarına engel olacak bir şey yapmıyordu kimse, neden intihar edip gidenler kimsenin umurunda değildi.

Yeonjun köşeye geldi. Bir adım daha atsa düşecekti, yakındı... Beomgyu'ya hiç olmadığı kadar yakındı. Onun yanına gidiyordu. Kendi bedenini saldı aşağıya doğru. Bıraktı kendini, insanlar seslendi biri aşağıya atladı diye.

O kadardı, bir daha umurlarında olmayacaktı. Bir kaç gün haberlere çıkacaktı, bu kadar.

Artık Hiç bir şey umurunda değildi. Ölecekti, o kadar acıyla hayatta kalamazdı. İmkansızdı. Hem hoş, istediği buydu, öldükten sonra Beomgyu'nun yanına gidecekti. Onunla birlikte orada kalacaktı. Onu bir daha üzmeyecekti.

"Dünyaya tekrar gelirsek, yine beraber olalım Beomgyu."

***

Hepinizin psikolojisi bozulsun diye yazılan bölüm...

"17'12'20"