partners

zwanger?

Ik keek hem boos aan en ging tegenover Mechels staan. 'wil je gaan zitten Eva'? ik gaf geen antwoord. 'Eva, ga zitten!' ik bleef staan. 'ze stond op en ik draaide me om, maar ik was helemaal vergeten dat daar de collega's stonden. Ze pakte me bij mijn arm en duwde me op de stoel. Ik keek ze boos aan, dat deed echt pijn. 'waarom viel je Wolfs aan?' ik haalde mijn schouders op. Mechels probeerde het nogmaals 'waarom viel je Wolfs aan? het is je eigen partner' weer gaf ik geen antwoord. 'ja.. als je hier niet praat dan ga je direct naar de therapeut. 'alles is beter dan hier met u en  Wolfs te moeten praten. Het vloog zomaar mijn mond uit, maar het was wel de waarheid. Ze knikte naar de collega's, die pakte me vast en tilde me op. we liepen haar kantoor uit. 'Oh, en Eva, je bent GESCHORST!' prima, zei ik. ik rukte me los van de collega's, pakte mijn pasje en legitimatie. Die gooide ik vervolgens naar Mechels. mijn pistool werd ook direct afgepakt. Ik voelde dat het hele korps me aan keek, kon mij het wat schelen. ik liep naar buiten maar daar werd ik weer direct op gewacht door de bewaking. Moest ik ook nog met die gasten mee rijden?! Jan, een van de collega's legde de bewakers in over wat ik net had uitgevreten. Ik stapte ondertussen in de auto en wachtte op de rest.

Eindelijk was ik in het hotel. Ik had geen zin om de kleren van Wolfs op te ruimen dus ik besloot om een andere kamer te huren. De enige kamer die nog vrij was was een eenpersoons kamer, zonder luxe. Ik kreeg de sleutel en liep erheen. De kamer zag eruit als een wrak. Maar ik was een ieder geval alleen en hoefde niet meer op de bank bij de bar te slapen. ik pakte mijn spullen uit de kamer van mij en Wolfs. Ik had toch alle tijd van de wereld, voorlopig hoefde ik me niet te melden op werk dus. Ik pakte een glas chocomel en ging op het bed zitten. Het enige wat op deze kamer stond was een bed, een kast, een fornuis en een badkamer. Genoeg om van de leven toch?

De volgende ochtend werd ik wakker met vreselijke hoofdpijn. Ik had totaal geen honger en sloeg het ontbijt over. Ik verveelde me de hele dag al en besloot om naar de cafetaria te gaan en daar wat te gaan eten.

'zegt u het maar' Doe maar een patatje met mayo, alstublieft. Ik rekende af en ging buiten op een bankje zitten. De bewakers aten binnen en ik had geen zin om daarbij te gaan zitten.

'Eva?' ik draaide me om, het was Marion. ik schaamde me diep. hey! nog even over gisteren.. het spijt me.. ik draaide ja.. een beetje door...denk ik. ik stotterde en twijfelde of ik het wel moest zeggen. 'ja dat kun je wel zeggen ja, je draaide echt helemaal door. Heb je enig idee waar dat vandaan kwam?' ik kan Wolfs gewoon niet meer onder ogen komen. 'waarom niet?' ik zei niets. 'oh, sorry. Ik moet het begrijpen dat je het niet tegen mij wilt vertellen. maar doe je het wel bij iemand anders? ik knikte, gisteren was ik even snel langs Roy geweest. Het had me wel iets geholpen. Ik heb een andere kamer genomen, zei ik opeens. 'wow Eva, zijn dat niet hele snelle stappen die je neemt?' ... 'als je het maar fijn hebt daar, en je veilig voelt' ik liep naar binnen en kwam vervolgens met nog een frietje de deur uit. Marion keek me verbaast aan. oh, wil jij ook iets? vroeg ik. ze schudde nee. 'sinds wanneer eet jij zoveel?' ik had eigenlijk zelf ook geen idee. Ik heb een vreet bui denk ik, glimlachend keek ik naar Marion. We hadden afgesproken dat Marion vanavond bij mij zou komen eten en we zouden samen gaan koken.

Ik had alle voorbereidingen al gedaan, de kamer schoongemaakt en boodschappen gedaan. er werd geklopt, Marion stond voor de deur. Zij had voor de nodige voorwerpen gezorgd. Speciale messen en vlees platen. Normaal gesproken kookte Wolfs altijd, dus ik moest alles weer een beetje leren. ik moest van Marion de komkommer gaan snijden. ik sneed steeds schever en langzamer. Mijn handen deden niet wat ze moesten doen. Marion viel het ook op. ze vroeg of dat ik buikpijn had, ik knikte. 'je ziet er ook wel erg wit uit, weet je zeker dat je verder kan koken?' ik knikte en liep even naar de WC. Daar moest ik weer overgeven. Volgens mij heb ik de griep opgelopen.  ik liep terug naar de keuken in de hoop dat Marion het niet gehoord had. Maar al snel bleek dat ze het wel gehoord had. 'ga jij maar zitten dan maak ik het eten wel klaar' nee, ik wil gewoon helpen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik schilde de komkommer af en sneed de paprika. Na het eten moest Marion meteen weer weg, ze had een afspraakje, met een man. Nou, ik was zo benieuwd! 'hier, ik wil je alleen nog even dit geven' het was een cadeautje, ze had het verpakt. Ik knikte en bedankte haar, had helemaal niet gehoeven joh! Toen ze weg was, pakte ik het cadeautje uit. Er kwam een roze verpakking uit, ik keek erna. 'Zwangerschapstest' Zwanger.. ik? nee, dat kon het echt niet zijn. ik was nog veel te jong voor een kindje. Ik ging naar de WC, en las de verpakking door.

ik trok door en moest ongeveer vijf minuten wachten tot de uitslag.

Ondertussen pakte wat drinken en liep terug naar het bed. Na vijf minuten pakte het staafje van de test en las wat erop stond.