Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evet biraz kendimden bahsedicem. Benim adım Almiya. 15 yaşındayım. Antalya da yaşıyorum. Benim arkadaşım ve sevenlerim yok. İnsan kendini ne zaman mutsuz hisseder biliyor musunuz yalnızken bu hayat çok değişik bazı insanlar sevildiğini sevmez nefret eder bazıları ise sevilmediği için mutsuzdur. Ya işte bu hayat böyle. Ailem yok,akrabam yok, arkadaşım yok herkes benden nefret ediyor. Nedeni fakir ve öksüz olmam ise bu benim elimden gelen bir şey değil ki. Bu hayatta bir günü silmek istesem hangi günü silerdim biliyor musunuz doğduğum günü. Çünkü o gün olmasaydı ben bu hayatta olmazdım ve bunları yaşamadım. Keşke annem doğum yaptığında ben ölseydim de annem ölmeseydi. Babam da benim yüzümden öldü ben hasta olmasaydım babam o gün beni hastaneye getirmek zorunda kalmazdı ve kaza yapmazdık. Babam ölmezdi herşey benim yüzümden oldu babam da annem de benim yüzümden öldü ben katil miyim??
Yarın 21 Eylül okul başlıyor çok korkuyorum beni sevmiycekler biliyorum ama yapıcak bir şey bulamıyorum tek bir çare var ama bunu yapabilirmiyim bilmiyorum o çare iş bulup çalışmaktı ama nerde bulucaktım ki. 15 yaşındaki birini işe alırlar mı ki. Yarın okula gitmelimiydim kıyıda köşede biriktirdiğim biraz para vardı onunla okul malzemesi almalıyım. Giyicek üstüm var mı diye yerdeki katlı üstlerime baktım hepsi çok eski ya da yırtıktı. Yeni giysiler de almam gerekiyordu. Ama bir şey var dı param herşeye yetebilecekmiyidi. Saat 6 idi bugün eğer bir iş bulabilirsem giysi de okul malzemeside alabilirdim ve evde çıkıp iş bulmaya çıktım. Ve bir tekstil bulmuştum orda çalışabilirdim bir günlüğüne 75 lira vericeklerdi ve benimde biraz birikmiş param vardı bunlarla alabilirdim saat 4 tü ve kendime üst ve okul malzemesi aldım. Gerçekten aldıklarım çok güzeldi ilk defa bu kadar güzel şeylerim olmuştu. Eve geldiğimde ellerimi yıkayıp yemek yedim yemeğim ise çöpten bulduğum yiyeceklerdi tatları o kadar da kötü değildi. Artık uyumam gerekiyordu çünkü yarın sabah erken kalkıp okula gitmem gerekiyordu. Ama uyuyamıyorum çünkü yarın beni seviceklermiydi kelimesi aklımdan çıkmıyor çok korkuyorum. Acaba beni sevicekler miydi??
Bu aklımdan çıkmayan kelime beni çok korkutuyor acaba korkmalımıydım ben bu yaşımda hayattan bıktım bu hayat neden böyle neden hep bizi sınavlarla sınıyor ben hayatımda hiç mutlu olamıycakmıydım mutlu olmak benim de hakkım.
