Journey Inside (Stand Alone)

EPILOGUE

After the last journey and now we are here on the epilogue. Thank you for making it this far and for staying with me until here. But Narizzalyn and Ivann will now say goodbye. I hope you liked my second story and you gained lessons to it. 

Enjoy!

****

Epilogue

I've been staring her face for a lot of minutes now, habang nilalaro ang mga daliri niya na hawak ko ngayon.

She's peacefully sleeping on my bed after we played among us, nakatulog siya.

Habang nakatitig sa kanya, dahan dahan kong inangat ang kamay ko papunta sa mukha niya para tanggalin ang salamin niya sa mata. After that, I started tracing her face. From her forehead to her eyebrow and eyes down to the tip of her nose.

Natanggal ko naman ang kamay ko nang bahagya siyang gumalaw at nagkunot ng noo. Kinamot niya pa ang kilay niya at buhok kaya nagulo iyon.

I chuckled, "So cute..." mahinang bulong ko at inayos na ang buhok niyang nagulo sa mukha.

I am lucky and happy that I've met her. It started with our similarities, we become close because of that. And from bestfriend we become lovers.

I never regretted that I've met her because for years of living alone, she came to my life not just to share her stories to me but also her feelings and heart.

Hindi ako makapananiwala noong time na umamin ako sa kanya, kinabahan ako noong bigla siyang umiwas sa akin. And I thought she's only seeing me as her bestfriend but yeah, she's not Narizzalyn without feeling shy.

That's why I love her more. Even though she gained a lot of self-confidence because of our journey in that story she created, ramdam kong nahihiya pa rin siya sa akin, especially when I am making a sweet move to her.

A simple hold in her fingers, her cheeks will turn red.

That's why I am glad and beyond happy that we are finally togethe, again.

Buong akala ko makukulong na ako sa loob ng storya na iyon but my sweetheart didn't let that happen.

Hindi ko tuloy maiwasang alalahanin ang mga panahong unang punta ko roon.

I jumped from the balcony of the third building and fell to the second floor.  

After that I run like there's someone will going to bite me. Mabilis ang takbo ko at hinahayaan nalang ang mga kapwa ko studyante na madadaanan ko. Kaonti nalang naman sila pero nababangga ko pa rin. Probably, they are also late comers.

"Leon, come back here!" Narinig kong sigaw sa likod ko. I smirked at pinaikot pa ang mga mata ko kahit hindi naman niya kita dahil nakatalikod siya.

He is our SSG president and my fvcking perfect cousin. My mother are always comparing me to him.

Ayan tuloy, pareho rin kami ng nagustuhang babae na pasalubong at mababangga ko na ngayon.

Pababa ako ng hagdan nang makita ko siyang akmang pipigilan ang pagbangga ko, pero dahil sa gulat ko nang makita siya, naitulak ko ng malakas pababa ang katawan niya. Nahawakan niya pa ang kuwelyo ng damit ko kaya may napansin akong nalaglag galing sa leeg ko.

"Hoy! Hoy! Saluhin mo ako!" Sigaw niya sa akin pero nagtuloy tuloy ako sa pagbaba ng hagdan sa pag-aakalang maibabalanse ko ang katawan ko sa paghulog pero hindi ko iyon nagawa at bumagsak din sa sahig.

Pagkatapos noon ay nilingon ko si Narizz sa itaas at nakita kong kaharap na si Vann. What a great view, wow!

Sinubukan kong tumayo at pinagpagan ang sarili pero may saglit na nahagip ang mata ko. Is that a dog tag?