"Ben geldim.."
Elindeki çiçeği daha da sıkarak gülümsemeye çalıştı genç oğlan. Buraya güneşli bir havada geldiği ilk zamanıydı. Bu tür havalardan nefret ediyordu. Güneşten nefret ediyordu. Ama yapacak başka bir şeyi yoktu.
"Beni özledin mi?"
Dişlerini birbirine bastırıp onun olduğu yere varınca yere çöktü.
Elini yavaşça toprağa koydu ve okşamaya başladı. Kendini sıksa da,dişlerini birbirine bastırsa da sözünü tutamayacağını hissediyordu. Bu kendine verip de tutamadığı ikinci sözdü...
Birincisi de hemen önünde duruyordu zaten.
"Oikawa ben...ben özür dilerim"
Hızla kafasını eğdi akan gözyaşlarıyla. Toprağı sıkıyordu şimdi. Onun örtüsü olan..onu bütün bu soğuktan koruyan..
"Dayanamıyorum..sana verdiğim sözleri artık tutabileceğimi sanmıyorum"
Kendini toparlamaya çalışıp gözyaşlarını elinin tersiyle sildi ve doğruldu yavaşça. Güçlü kalmalıydı..güçlü kalmalıydı çünkü
Çünkü bugün sevdiğinin doğum günüydü...
"Özür dilerim,ben..doğum gününü kutlamaya geldim"
Elindeki çiçekleri toprağın üzerine sanki kırılacak bir şeymiş gibi koydu.
Oikawa Tooru onun,İwaizumi Hajime'nin,sevgilisiydi.. Yaklaşık 2 yıl önce ona veda etmişti. Veda etmek zorunda kalmıştı.
Evlilik yıldönümlerinde bir kazayla hayata gözlerini yummuştu Oikawa.
"Artık bir şeyler demeye gücüm kalmadı,hepsini biliyorsun zaten. Bu hayatın sensiz bana nasıl cehennem olduğunu,yine de yapamayacağımı bile bile bana yaşamamı söylemeni ve benim söz desem bile bunu tutamayacağımı!"
Artık kendini tutmaya çalışmıyordu Hajime..Akan gözyaşları sevdiğinin toprağını ıslatıyordu. Kuşlar bile ona acımış olmalı ki az önceki neşeli şakımalarından eser yoktu.
Güneşli bir bahar sabahıydı. Herkes kendi halinde hayatlarını yaşıyordu. Fakat burada,bu mezarlıkta iki ölü bu sabahın bütün acısını kalplerinde toplamıştı.
"2 yıl boyunca durmamın sebebi sendin,ailemdi. Sonra ne oldu biliyor musun?"
Güldü sinirle.Güldü,kahkaha attı. Artık o kadar acı veriyordu ki,bu ölümden beter diye düşündü Hajime.
"Onlar da gitti..Gittiler! Herkes gitti! Gittiniz.."
Konuşmaya güç bulamadığı gibi öksürmeye başladı.
Biraz bekleyip öksürüğü geçince devam etti sözlerine.
"Ama merak etme,orada yalnız olmayacaksın artık. Yeniden özür dilerim Oikawa..verdiğim sözü tutamayacağım."
Oturduğu yerden kalktı ve son bir kez gülümsedi cansız mermere. Onu görüyor muydu,duyuyor muydu bilmiyordu. Ama bütün bunlar önemli değildi.
"Tek bilmen gereken seni çok sevdiğim"
O gün orada,İwaizumi Hajime aşkı için son nefesini verdi.
İnspired song: Mr. Loverman
This side of paradise
Saçma oldu biliyorum ama yazmalıydım :,)
