Ika-dalawampung Kabanata
Nagkita nanaman sina Zelly at ang sikat na studyante at ganon na lang ang pagkompronta nito sa kaniya nang di niya pinansin. Bigla siya nitong tinarayan.
"Bakit di ka nag bow to show me some respect? You don't know me?" Sabi nito patungkol kay Zelly.
"Excuse me? First of all, I am not obliged to know who the fuck are you. I don't care what kind of pest you are. I have something to do and my time is too expensive tht even your life cannot be payed off." And Zelly continue to walk while Natalia left with disbelief. Maybe she felt insulted for what Zelly named her pest.
Zelly arrived early as what she always does before her teachers. While waiting, she's reflecting for what was happened between her and the girl. Well, honestly, she knew who that girl is. Its just that she doesn't give a damn well, at least she's a Bitch with class.
Finally, the discussion has started so she focused herself with it and start working with the given activity. Meanwhile, her bestfriend Lucky arrived and late.
"Why are you late Ms. Lucky?" Their teacher asked.
"I got in trouble with my car ma'am. Wala pong taxi napapadaan sa route na dinaanan namin." Pagpapaliwanag nito.
"Next time you will be late in my class again, I won't let you in. Do you understood?"
"Yes ma'am, sorry." She replied and walk towards out seat.
"Ahem, hahahaha baka naman nahuli ng gising hindi nasiraan ng car?" Panunukso ni Zelly.
"Okay, you got me hahahahaha shhh baka may makarinig sayo" saad niya sa kaibigan saka gumawa na din ng activity.
***
"Hoy! HAHAHAHA ginagawa mo diyan? Nagsusulat ka nanaman"Haysss anong kelangan nito at napadpad sa study room ko?
"Can you please knock the door before entering my room? Saka ano bang kailangan mo't nang iistorbo ka?" Tanong ko sa kuya kong boang. Bigla bigla ba namang pumpasok habang nagsusulat ako ng storya.
"Aalis ako, punta ako kina Chale practice kami ng basketball." Sabi niya.
"Edi umalis ka. Practice yan ah hindi inuman baka mamaya tatawagan nanaman ako't pinapasundo ka sa bar susumbong talaga kita kay mommy"
"Oo nga basta ah, alis na ko bye" paalam niya saka hinalikan noo ko.
"Kuya di na ko bata!" Pagmamaktol ko kasi naman para akong bata hinahalikan sa noo eh nag e 18 na ko.
"Anong hindi bata? Baby ka pa din namin. Saka wag ka nga, ikaw lang kapatid ko kaya sempre ikaw lang baby sister ko. Kahit may asawa ka na, baby ka pa din pero bawal ka pa mag boyfriend." Sagot nito.
"Oo na! Umalis ka na nga" pagtataboy ko dito.
"Okay, alis ba ko"
Haysss di ko alam kung matutuwa ako o maiinis kasi may kuya ako. Madalas kasi magkaaway kami lagi. Naalala ko noon, mga bata pa kami, ay ako lng pala HAHAHAHA di nga 5 years ang tanda niya sakin eh tapos nagbabasa ako non ng human anatomy, di naman yung talagang nagbabasa naaliw ako sa mga larawan basta yun tapos ewan ko nakakain ata ng bulok na hotdog, bigla niyang kinuha yung book saka binato sa labas ng window kaya ayun, sinugod ko siya sinabunutan tapos siya tawa nang tawa kaya mas lalo akong nainis napaiyak nalang ako. Nang malaman ni papi, binawasan allowance niya, no gadgets for 1 month at pinalo pa siya noon. 9 siya non 4 ako umiyak si kuya ewan ko naawa ako kasi swear ang lakas mamalo ni daddy gamit yung belt niya. Umiyak din ako kasi nasasaktan din ako habang umiiyak si kuya. Napansin yun ni daddy kaya tumigil sya kakapalo.
Si mommy naman, iba siya magalit lalo na pag nasira mo yung garden niya, isang linggo kang grounded pero kelangan sa sinet niyang time nakauwi ka na dahil kung hindi, sisiguraduhin niyang wala ka ni pisong pera.
Nawalan na tuloy ako ng sipag magsulat bukas nalang ulit. Saka yung sulat ko feel ko kayang kaya ko lumaban hayss, yung mismong ako sa kwento lang kayang lumaban, kung sana yung katangian ni Zelly maaapply sa totoong buhay bilang si Zellia. Minsan sa pagsusulat lang din talaga ako nakakaramdam na alm mo yun, lahat ng isusulat mo, lahat ng gusto mong mngyari ay kaya mong gawing totoo sa isang kwento. Lahat ikaw kumukontrol. Kung sana nga lahat ng mga naisusulat ko ay magkatotoo pero alam ko namang imposible hahahaha haysss. Napapa buntong hininga nalang ako habang tinutingnan ang librong sinusulatan ko ng kwento.
Kwentong naglalaman ng pangyayari sa buhay ko pero kabaliktaran. Kung sa totoong buhay, isang nerd, mahina at di kayang lumaban, sa librong ako ang bida, sisiguraduhib kong di ako maaapi.
Pero napapaisip ako. Ahhh wag na nga hshahaha nababaliw na ko, iniisio ko kung sakali bang magkatotoo ang sinulat ko, mababago ang takbo ng buhay ko? Pero kung mababago man, maganda kaya? Hahahahaaha
Kesa sa mag isip ng di naman totoo, mag-aaral nalang ako may quiz pala bukas dahil sa nangyari kanina hyss.
Itinago ko na lang ulit ang librong sinusulat ko. "Bukas nalang ulit The perfectly imperfect life.
Phone vibrates*
Ano yun? Cellphone ko may nag text baka si Ace.
Message from 09*******
Hi? Anggaling mo sumagot kanina ah. Text?Sino nanaman to? Putek need ko na ata magpalit ng number.
¿quién eres tú?
Message sentNa cucurious ako kung sino to baka si Ace nang titrip lakas pa naman ng tama non sa ulo.
Vibrate*
Ayan nag reply na.
Message from 09*****
"I can't understand you. Wag kang mag Spanish saka basta kilala mo ko. Matulog ka na wag mo ko isipin baka magkacrush ka sakin. Goodnight iloveyou"
Baliw to ah katakot creepy. Bukas bibili ako bagong sim. Makatulog ka nga hayss
YOU ARE READING
HE'S NOT A FICTION
General FictionNicolae is a typical girl. She's like no one, an invisible nerd student of West Aldridge International School. She is fond of writing journals, reports, and she is one of the smartest student. Pano kung dahil sa kwentong naisulat nya ay biglang magk...