WAY OF LOVE.

Chapter 2

"Oo na lalayas na!"

"Wag ka nang babalik!"

" Aba talaga lang! Hinding hindi nako babalik!"

Nagising ako sa awayan ng mag-asawang hindi naman naghihiwalayan. Ang lalakas ng boses, mahigit tatlong taon na silang nagsisilbing alarm clock ko sa kada umaga.

Matapos kong iligpit ang aking banig, unan at kumot ay bumangon ako para pumunta ng kusina. Pagbukas ko ng bigasan nakita kong wala nang niisang butil ng bigas na natira kaya napasyahan kong puntahan ang kwarto nila.

"Oh, mayron pa palang isang tao nakikitira dito, nakalimutan. Tingin-tingin mo jan? Tanga, alis! " Sabi ni Leigh sabay lagpas at bangga saakin.

"Lumayas ka na ngalang, ano ba naman Mikey?
Pruwisyo ka lang sa pamamahay na ito, ano ba? Ano pang hinihintay mo? Tumabi ka sa daanan ko. Aga-aga, nambubwisit!" Sabi ni Tita.

Nakatunganga ako sa kawalan, hindi ako makapag-salita. Sus, Hayaan na lang.
Ramdam na ramdam kong walang-wala ako, wala.

But i know that God has will on me and would never abandon me, tiis-tiis lang.

I forced myself to get back together, i should be still and won't let storms won against me.

Sanay na akong hindi  kumakain tuwing umaga dahil palaging busog ang aking tiyan ng hangin tuwing Gabi, malamig kase kahit naka-kumot amg buo kong katawam. Pero alam kong sa tuwing patagal na patagal ang oras ay kailangam na kailangan din n  tiyan ko ang pagkain.

Senior high student ako at may scholarship ako kaya nakakapag-aral pa ako hanggang ngayon, grade-11 na ako.  Himalang-Himala ay nakalimotan nilang itago ang sabon at shampoo.

Pagkatapos kong maligo ay isinuot ko na ang
bago kong uniporme, ang disenyo ay parang hindi pang-estudyante. Pang-ibang Bansa, pang-Japan/ anime.  Ano nalang ang iisipin ng mga Tao pag nakita nilang ganito ang porma ko? Tss.

Pagkatapos kong isuot iyon at nagpunta ako sa may salamin namin. Nagulat ako nung nakita ko ang sarili ko. Ako ba to? Ang ikli ng pang-ibaba! Parang sa puwit ko lang ang haba. Ano nalang ang sasabihin ng mga kapitbahay?

Pero unang araw ito ng skwela, ok lang diba pag magdadamit lang ng pormal.

*KNOCK* KNOCK* KNOCK*

" Mikay! Halika na!"

" Shekay! Bilis male-late na tayo" 

Rinig na rinig ko ang malakas na boses ni Elha at Nicxi. Si Nicxi ay miyembro din ng ministry, kasama siya sa pagkanta. Nagulat ako nung nakita ko sila, kaming dalawang at may scholarship habang si Elha naman ay original na pumapasok sa paaralan na iyan.

"Oh, ba't ganyan lang ang suot mo?! Magbihis ka! Wala ka talagang ka-style style, mukha ka lang  nasa bagay niyang. " Sabi ni Nicxi.

" Ilang taon na akong pumapasok sa paaralan nayan ay hinding-hindi pa ako nakasuot ng hindi uniporme. Magbihis ka, napaka-strikto dun. Naku, sinasabi ko. Patay ka."

"Pero-"

" Anong pero? Tara, tulungan kita magbihis. Napaka-strikto sa paaralan na yun bhie. Ilang dekada na akong pumapasok dyan, wala pa akong nakikitang estudyanteng nagdadamit lang" Biro ni Elha.

A        FEW        MOMENTS        LATER  ~  ~

" Ang gandaaa mo naman Mikay! Amazing Bagay na bagay sayo!" Abot langit ang ngiti ni Elha habang si Nicxi naman ngumingiti at pinagmamasdan ako.