Aşık olmaya her şey sebep olurdu da bir poğaçanın olacağı kimsenin aklına gelmezdi.Evet onlarında gelmemişti ama kendilerini aşkın kucağında bulmuşlardı.Bakalım bir poğaçanın sebep olduğu aşk nereye kadar gidebilecek.Sizde merak ediyorsanız sizi de...
Arkadaşlarmedyada Alyanın pastanesi var.Aklımdaki tam olarak bu değil ama siz masalarla dahasıcak bir ortam hayal edebilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Alyayı melisa olarak düşünüyorum ama beğenmezseniz söyleyin değiştirebilirim.)
Güm güm güm.
Güm güm güm. Oflayarak yatağımda diğer tarafa döndüğümde uykuma devam etmeye çalışıyordum. Güm güm güm. Kesilmesi gereken yerde daha da artan seslerle ufak bir çığlık atarak doğruldum.Mahallede yeni başlayan bir inşaat vardı.Adamlar sabahın köründe çalışmaya başlıyordu..Oflayarak sırtüstü uzandım ve gözlerimi kapattım ama faydası olmadığını görerek yataktan kalktım.Odamın içinde bulunan banyoma girip ayılmak için kısa bir duş aldım.Odama geçip saate baktığımda daha 5 buçuktu.Dolabımın önüne geçip kendime kıyafet bakmaya başladım.Askıları karıştırırken gözüme çarpan geçen yaz aldığım beyaz renk üstü küçük çiçek desenli kalın askılı dizlerimde biten yazlık elbiseyi elime aldım ve bornozumu çıkarıp önce iç çamaşırlarımı sonra elbiseyi giydim.Ağustosun ortalarındaydık ve hava sıcaktı bu yüzden güzel bir seçimdi.Aynanın karşısına geçip bir yandan kendimi incelerken bir yandan da makyaj yapmak için malzemeleri çıkarıyordum.Beni bunaltmayacak yüzümde kalıp gibi durmayan bir makyaj yapıp saçlarımı da tarayıp salık bıraktım.Hava sıcak olduğu için kurutmaya gerek duymamıştım.Elbisemle uyumlu ayakkabı ve birkaç takıdan sonra işe gitmek için hazırdım. Küçük bir pastanem vardı.Küçüklüğümden beri annemle mutfakta pasta, kurabiye, poğaça yapmayı çok severdim.Üniversite de ailemin isteği üzerine mimarlık okusamda mezun olunca istediğim gibi bir dükkan kiralayarak pastanemi açmıştım.Ailem ilk başta razı olmasa da mutlu olduğumu gördükçe seslerini çıkarmamaya başlamışlardı.Ama yine de arada sitem etmekten geri durmuyorlardı bende gülüp geçiyordum. Evden çıkıp kapıyı kilitledim ve apartmandan dışarı çıktım.Sıcacık insanları olan küçük bir mahallede yaşıyordum.Günümüzde samimi insan ilişkileri bulmak zor olduğu için buradan ev bulunca hemen tutmuştum.Sağolsun hepsi başım sıkıştığında yardım elini uzatmaktan geri durmuyordu.
"Günaydın Ayla kızım." Başımı kaldırdığımda karşı apartmanın ikinci katında oturan Neriman teyzeyi gördüm.İsmimi bir türlü doğru söyleyemiyordu ama bu onu daha tatlı yapıyordu benim gözümde.Yaşlı tontiş mi tontiş bir kadındı.Mahallenin çoğu insanı da böyleydi. "Günaydın Neriman teyzecim nasılsın?" "İyiyim güzel kızım işe mi gidiyorsun?" "Evet Neriman teyze akşama bir şeyler ister misin?" Sorumla birlikte gözleri ışıldadı.Pasta börek tarzı yiyecekleri çok severdi hele bir de ben yapmışsam bayıla bayıla yerdi.Sadece o değil mahallede ki herkes benim yaptığım pastaları çok severdi.Özel günlerde hep bana yaptırırlardı. "Ayy güzel kızım senin şu elmalı kurabiyelerin var ya onlardan getirir misin bilirsin senin yaptıklarını çok severim." "Bilmem mi Neriman teyze akşam uğrarım yanına gidiyorum artık akşam görüşürüz." "Sağol güzel kızım Allah işini rast getirsin." "Sağol Neriman teyzem amin." Arabaya binip yola koyuldum.Yarım saatin ardından aşık olduğum pastaneme gelmiştim.Arabadan çıkıp ilerledim.Her sabah pastaneyi ben açtığım için kimse yoktu.Kilitli kapıyı açıp içeri girdim.Evimden sonra en huzurlu olduğum ikinci mekandı burası, gözbebeğimdi.
