𝐀𝐜𝐭𝐨𝐫'𝐬 𝐀𝐟𝐟𝐚𝐢𝐫 • 𝐁𝐨𝐨𝐤 𝐈𝐈

Chapter 15

Kim Taehyung

Ilang araw ko ng napapansin na matamlay si Min So. Magmula nung gabing umuwi sila galing sa bahay nila Justine.

I know there is something wrong going on her. Parang ang gloomy niya, she's laso having a moodswings na hindi naman niya ugali na gawin.

Nakakapagtaka lang talaga ng sobra. I haven't got a chance to ask her dahil everytime I was going about to ask her a question, umiiwas siya.

It's been two weeks now since that 'nag inom sila' incident happened. Hindi ko na din masyadong nakikita si Justine or even Shawn.

Hindi ako makapag focus ngayon sa trabaho. Gusto kong malaman kung bakit parang bigla nalang nagbago si Min So.

*Knock Knock*

"Come in!" May kalakasan na sabi ko dahil nagulat ako sa biglaang pagkatok.

"Babe are you okay? Parang magulat gulat ka?" Oh si Cyril pala.

"Hi. Wala. May iniisip lang ako. Anyways, what are you doing here? Wala ka bang patient sa clinic mo at bumisita ka dito?" Sabi ko habang nakangiti.

"Wala eh. I call it for a day. Gusto lang kitang kumustahin. Ano bang bumabagabag sayo at parang stress na stress ka dyan?" Tanong niya. Nakaupo na siya ngayon sa tapat ng table ko. He was wearing his worried look.

"Min So. My daughter is been acting strange lately. Hindi mo ba napapansin yon babe?" Tanong ko pabalik sa kanya. Umiling lang siya.

"Napapansin ko lang na madalas siyang magkulong sa kwarto niya kapag weekends at walang pasok. Normal naman siguro sa mga kabataan yun babe?" Sabi niya.

Siguro nga magkaiba kami ng napapansin. Pero kasi ako iba talaga pakiramdam ko eh. I really don't know lang kung ano ba yon.

"Hay nako. Imbis na mag overthink ka dyan. Let's go have some lunch!" Nakangiti niyang sabi. Napangiti din naman ako.

Kahit kailan talaga napaka lambing ng isang ito. Inayos ko na lahat ng gamit ko at umalis na kami ni Cy. Sana nga. Sana nga wala lang itong naiisip ko. But it still bothers me.

Jeon Kim Min So

Simula ng araw na yon, kapag nakikita ko si Shawn o Justine umiiwas na ako na siyang pinagtataka nila Alex at Gab.

Hanggang ngayon wala pa akong lakas ng loob na sabihin sa kanilang lahat ang totoong nangyari. Kung ano ba talaga ang totoong nangyari sa akin sa bahay nila Justine.

Every night I was having a nightmare. Palagi kong napapaghinipan yung gabing yon. Palagi din akong nagkukulong sa kwarto at hindi ko alam kung bakit ang layo ko na sa lahat. Hindi na din ako nakikipag kwentuhan masyado kay Gab at Alex dahil baka kapag nalaman nila iwasan nila ako.

I'm scared. I'm scared that Mom and Dad might found out. Lalo na si Taegguk. I don't want him to get hurt. He was always in the center of everything.

Kanina umaga parang nahihilo ako, dahil siguro magdamag nanaman akong gising at hindi ako nakatulog dahil sa kakaisip. Hanggang kailan ako magiging ganito?

Ngayon dito sa school wala din ako sa mood makipag usap sa mga kaibigan ko.

"Min So, kung may problem ka you can tell us naman. Hindi kami sanay sa silent treatment mo sa amin ni Gab." Malungkot na sabi ni Alex.

Tumingin ako sa kanila with teary eyes. "I'm sorry." Bulong ko.

They both hugged me. Hanggat kaya kong pigilan ang pagpatak ng mga luha ko kinakaya ko. Ayaw kong umiyak.