SERIES 1: Poisoned Flower

PROLOGUE

REECE RANDALL WILLIAMS

"Kuya! Let me carry him." Masayang saad ni ross.

Sa edad na 12 ni ross ngayon ay medyo may pagka matured na siya kumilos at nakakatawang tuwang tuwa siya sa anak ko. "Here. Be careful ross tatlong taon palang yan." Paalala ko. Dahil kahit 12 na siya ay dapat pa din siyang mag-ingat lalo na at sanggol ang hawak niya.

Ang anak ko.

"Yes yes I know." Masayang sagot niya at niready ang kamay para sa pagkarga sa anak ko. Ang baby boy kong si Love.

Haha nakakatawang isipin na ilang buwan palang ang nakalipas ng maisilang ang anak ko ay siyang sakit ng damdamin ko.

At nakakatawang isipin na ang sakit parin sa puso ko na ang pagdating ni love dito sa mundo ay siyang pagkawala naman ng asawa kong si Queen.

21 noon si queen ng ipanganak niya ang anak namin na si love samantalang ako ay 23.

Pero ngayong tatlong taon na ang lumipas ay 26 na ako samantalang kung buhay ang pinakamamahal kong babae ay 24 na siya ngayon.

9 years old palang noon si ross ng mabuhay si love at nakatutuwa para sa akin ang makitang sabik ang kapatid ko sa magiging pamangkin niya.

Sa sobrang bilis nga e hindi ko akalaing maaga din siyang kukunin sa akin. Sa amin ng anak ko. "Kuya! Kuya!"

Makulit na saad ni ross..

"Hmm?"

"I will marry her kuya." Masayang aniya at hinalikan ang anak kong taimtim na natutulog sa bisig niya. Nanggigigil siya sa tabaching-ching kong anak.

"No! And he is not HER Ross Williams you can't marry my child because Love is a man and my own child. Your kuya's child, naiintindihan mo ba?" Masungit kong saad.

"No! I will marry HIM." Masungit niya ding sagot.

Napabuntong hinga nalang ako at tumango tango. Ayokong makipagtalo dahil bata pa siya at baka kung ano pang maisip niya at matrigger na pakasalan nga ang anak ko.

Tatlong taon na ang anak ko kasabay ng pagkawala ng asawa ko. Sobrang baby pa para sa akin ni love kaya palagi ko itong bantay na palagi namang nilalaro ni ross. Magmula ng ipanganak na si love ay hindi na nawala sa tabi ko si ross dahil siya minsan ang bantay dito pag nasa trabaho ako.

9 years din ang gap nila damn!

"Sir reece." Magalang na tawag sa akin ni manang.

"Yes po?"

"May bisita po kayo." Magalang niyang sabi.

"Huh? Sure papasukin mo. Sino daw sila?"

"Si marian po yung kapitbahay niyo po. Kalaro daw ni ross."

Napatingin agad ako kay ross na busy sa paghehele kay love at halik halikan ang pisngi. "Ross."

"I don't want to play kuya I'm a big man and taken already. Pinapatulog ko si love." Masungit niyang saad. Titig na titig kay baby ko.

"Okay." Mabilis akong tumayo para puntahan ang batang nagiintay sa labas.

"Hello." Bati ko.

"H-hello po. Andyan po ba si kuya ross?"

"Hmm oo pero busy kase siya eh." Sagot ko.

"G-ganon? S-sige po balik nalang ako."

"Wait. What's your name?" Tanong ko at naupo sa harap niya. Upong tambay kung iisipin.