Ένα φως διαπέρασε το παράθυρο μου...μακάρι να μην ξημέρωνε ποτέ. Η μαμά μου δούλευε ως καθηγήτρια σε ένα σχολείο της Θεσσαλονίκης, αγαπούσε πολυ την δουλειά της. Όταν όμως έμαθε οτι το αφεντικό της έκανε περικοπές, δεν πίστευε πως θα ήταν και αυτή μέσα σε αυτές. Στεναχωρήθηκε πολύ! Τα οικονομικά μας δεν πήγαιναν και πολυ καλά. Την αγαπώ πολύ και δεν θελω να την στεναχωρώ και με τα δικά μου θέματα. Μετά απο μερικές μέρες η μαμά μου αποφάσισε να πάμε να μείνουμε στην κουμπάρα της την Χριστίνα που κατοικούσε στην Αθήνα,συγκεκριμένα στην Γλυφάδα έτσι ώστε να μπορεί να τα φέρει βόλτα με τα οικονομικά, μέχρι να βρει μια δουλειά. Η Χριστίνα έχει εναν γιο, τον Δημήτρη πηγαίνει 2 λυκείου,είναι γύρω στο 1,85, ξάνθος με γαλάζια μάτια...εγω αντιθέτως πηγαίνω 1λυκείου, έχω καστανόξανθα μαλλιά και πράσινα μάτια. Τον Δημήτρη τον είχα γνωριςει πριν 3χρόνια σε έναν γάμο,ποτε όμως δεν θα μπορούσα να ξεχάσω την ομορφιά του αλλα και αυτό το χαμόγελο που σε κάνει να αρρωσταινεις .
