Σήμερα το πρωί ξύπνησα λίγο αργά. Ευτυχώς είχα έτοιμάσει τα πράγματα μου από το προηγούμενο βράδυ, γιατι δεν θα προλάβαινα το πρωί. Η μαμά μου ειπε να ετοιμάστώ γρήγορα γιατι σε 10 λεπτά φεύγουμε...ξεκινήσαμε....η διαδρομή ήταν πολύ ωραία....μόλις φτάσαμε στην Αθήνα, κάναμε μια στάση έτσι ώστε να ξεκουραστούμε απο το ταξίδι. Μετά απο λίγη ώρα ξεκινήσαμε έτσι ώστε να φτάσουμε στην Γλυφάδα. Η μαμά μου ανυπομονούσε να φτάσουμε, εγω απο την άλλη δεν ήμουν και τόσο χαρούμενη γιατι άφησα όλους μου τους φίλους πίσω στην Θεσσαλονίκη και εδω δεν θα είχα κανέναν 'μόνο τον Δημήτρη αλλα αυτος ειναι ψωνάρα και σνομπ' σιγά μην κάτσει να ασχοληθεί μαζί μου. Αααα ξέχασα να σας συστηθώ με λένε Ηρώ !Οταν φτάσαμε αντίκρισα μια τεράστια τριόροφη μεζονέτα. Έμεινα έκπληκτη δεν περίμενα ποτέ να μου δωθεί η ευκαιρία να ζήσω σε ένα τέτοιο σπίτι...μόνο στα όνειρα μου ❤️. Άρχισα να παρατηρώ καθε λεπτομέρεια στο εξωτερικό του σπιτιού! Ο κήπος πνιγόταν στα λουλούδια και στα χρώματα! Μα ήμουν εξίσου ανυπόμονη να δω και το εσωτερικό του σπιτιού. Η φωνή της νονάς Χριστίνας ηρθε επιτέλους στ αυτιά μου λέγοντας μου αυτο που περίμενα..
- Ηρώ, Κατερίνα ελάτε μέσα!! Ποσο μου λείψατε! Αφήστε τις βαλίτσες στο αμάξι θα τις πάρουμε μετα..
Εγω έτρεξα και φίλησα βιαστικά την θεία μου και κατευθύνθηκα στο σαλονι. Η αλήθεια ειναι πως το σαλόνι και ο κατω όροφος γενικότερα απηχε πολυ απο τα γούστα μου. Οι τοίχοι καλύπτονταν απο πίνακες της αναγέννησης και του διαφωτισμού. Τα τραπέζια στολίζονταν απο πανάκριβα βάζα και στολίδια που σχεδον τρομάζεις να τα αγγίξεις. Την προσοχή μου τράβηξε ένα τεράστιο κάδρο στην αρχή της σκάλας. Για μισό λεπτο... Καπου τα ξερω εγω αυτα τα ματια. Αυτα τα ματια που τα κοιτούσα και ξεχνούσα όλες τις έγνοιες μου. Ο Δημήτρης ηταν περίπου στην ηλικία των πεντε ετών. Η αλήθεια ειναι πως ανυπομονούσα πολυ να δω αν εχει αλλάξει. Βεβαια πιστευω δεν μου ειχε αφήσει τυχαία την εντύπωση του γκομενιαρη που πηγαίνει με την μια και με την άλλη #one_night_stand💕
