Bölüm 1 : Süpriz

29 3 2
                                    

Eveeet yorucu bir okul yılının daha sonuna geldik.. Okuluma veda edip kendimi arabaya attım .Babam eve doğru arabayı sürdü. Normalde notlarımı anneme gösterip eğer annemin başarı çıtasından geçerse babaanneme gidip yaz tatilini babaannemde geçirirdik. Ama bu sene çok farklı.. Kapısını çalıp ''Süpriiiiiz''diye bağıracağım bir babaannem yok.. O tonton yanaklarıyla oynadığım babaannem yok..

 Babam tümseği görmeyince  arabamız zıpladı ve kafamı‚ yasladığım cama tosladım.. İçimden bağırarak küfrettim. Yol boyunca kafamı ovuşturdum.. Evimizin önüne gelmiştik fakat herkes çok sessizdi. 7 yaşındaki geveze kardeşim Nick bile konuşmuyordu ve bu hiç hayra alamet değildi. Evimizin merdivenlerini usul usul çıktık ve babam kapıyı açtı. Clara ve teyzem Jennifer  ''SÜPRİİİZ!''  diye bağırdılar. 

İlk önce duraksadım çünkü arabada gerçek ve hayal arasında gidip geliyordum. Acaba hayal mi görüyorum diye düşünmeden edemedim ama Clara'nın beni kemiklerimi kıracak hayvansı bir şekilde sarılmasından bunun gerçek olduğunu anlamıştım. Sonra Clara yüzüme bakarak ellerini göğsünde birleştirip  '' Hey! Yoksa beni özlemedin mi?'' diye surat astı. Bu kızın hareketleri hep keyfimi yerine getiriyor... '' Seni salak şey! Tabiki özledim.. Sadece gerçek olup olmadığını anlamam biraz uzun sürdü.'' dedim ve o hayvansı sarılmanın tatlı intikamım aldım. 

Kahkahalarla güldük. '' Vaay öyle olsun Ellie hanım.. Biz burada neysek artık dış kapının dış mandalı mı?'' dedi teyzem, hafif mutluluk hafif sitem dolu bir sesle. Koşarak yanına geldim''Yaa öyle deme teyzeleriin teyzesi.'' diyip yanağına kocaman bir öpücük kondurdum. Babam '' Hadi içeri girelim de iki Valide Sultan bizler için şööyle parmak yedirtecek güzellikte yemek hazırlasınlar. Çünküü burada çok aç kurtlar vaar !" diyip Nick'i kucağına aldı. 

Hep beraber içeri girdik. O an fark ettim bizim evin anahtarı teyzemde yoktu...Annem.. Annem anahtarları vermiş olmalı ... Beni neşelendirmek için teyzemle Clara'yı çağırmış olmalı. Taa İngiltere'den benim için gelmişler.. Canlarım yaa.. Nick'te ağzından kaçırmamak için susmuş olmalı .. Canım ailem.. Onlar olmasa ne yapardım acaba?? Düşünmesi bile kalbimi acıtıyor...

Tam  " Tom nerde? " diyecekken Tom masanın altından çıkıp " Ellieee , süpriiiz! " diyip kucağıma atladı. Tom benim 5 yaşındaki küçük şapşal kuzenimdi. Koltuğa oturup Tom'u gıdıkladım. Kahkahalarla gülmeye başladı. " Benim küçük koalam bana süpriz mi yapmış , beni çok mu şaşırtmış, şimdi seni cezalandıracağıım." diyip daha hızlı gıdıkladım. Kollarımdan kurtulup babama doğru koştu. "Eniştee ! Kuytay beniiy !!  diye bağırdı. R harfini söyleyemiyordu bu yüzden çok tatlı konuşuyordu.

 Babam Tom'u arkasına alarak bana döndü. ''Olmaz prenses kurtlara yaklaşamazsınız yoksa sizi yerler çünkü çok açlaar ''diyip Tom'u şakadan yemeye başladı. ''Mmm kuzumuzun eti çok lezzetliymiş.'' diyerek yemeye devam etti. Bunu gören Nick koşarak babamın yanına geldi. Şaşırmış gibi ellerini yüzüne götürdü ve ''Olamaz kuzumu kurt yedii, bir çoban olarak kurtu dövmeliyim! '' diyerek babamın üstüne binip kafasına vurmaya başladı. '' Al sana al sana! ''. 

Bu muazzam manzarayı izlerken Clara kulağıma eğilip '' Hadi bana her şeyi anlat! '' diyip kolumdan çekiştirdi. Hayır dercesine gözlerine baktım. Clara ile aynı yaştaydık ama benden  kat kat daha iyi bir ikna gücüne sahipti. Gözleriyle ikna gücünü kullandıktan sonra ben hayır diyemeden beni odama doğru sürükledi . Yine o kazanmıştı. Odaya girdikten sonra kapıyı kilitleyip yatağıma oturdu.  Bacaklarını bağdaş kurup iş konuşmacısı edasıyla '' Evet şimdi ben yokken olan biten her şeyi anlatmanı istiyorum! '' Bu sefer kaybetmeye hiç niyetim yoktu hemen itiraz ettim. '' Ne hepsini mi ?? Hiç şansın yok! Hem sana hepsini mesaj olarak anlatmıştım!'' Clara yenilmeyi sevmeyen türden kızlardandı onunda kaybetmeye niyeti yoktu. '' Ben mesajdan falan anlamam. Bana burada hepsini anlatacaksın! '' Evet artık anlatmak zorundaydım bu sefer bahaneler de beni kurtaramazdı. Çok şey yaşamıştım... Nerden başlamalıyım..

  💜💜


Selam arkadaşlar bu benim kendi yazdığım ilk kitabım. Bazı yerlerini hayatımdan parçalar ekleyerek yazdım. Umarım ilk bölüm hoşunuza gitmiştir. Çaylak bir yazar olduğum için hatalarımı bana anlatırsanız hatalarıma daha dikkat edeceğimi düşünüyorum kucak dolusu sevgilerle... (yukarıdaki kızımız Ellie haberiniz olsun 😉) 


NergisHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin