ΜΗΠΩΣ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΠΑΓΩΓΕΑΣ

Κεφάλαιο 37

Κρυσταλια POV

Μετά από 2 εβδομάδες

Έχουν περάσει 2 εβδομάδες από τότε που άφησα τον Jungkook. Μου λείπει τόσο πολύ. Μετακόμισα στην Busan. Εκεί βρήκα ένα διαμέρισμα και μια δουλειά σε μια καφετέρια. Οι μόνες που ξέρουν που είμαι είναι η Βάσια και η Βασιλεία. Πάντα μου λένε πόσο τους λείπω αλλά και πόσο λείπω στον Jungkook. Να πω την αλήθεια μερικές φορές έχω τύψεις. Αλλά ήθελα να φύγω από αυτήν την κατάσταση.

-" Αγάπη μου εξυπηρέτησε λίγο τον νεαρό στο 14." Μου είπε η αφεντικηνα ονόματι Μάγδα.

Είναι γιαγιά και μου συμπεριφέρεται σαν μαμά μου.

-" Αμέσως." είπα και πήγα να τον εξυπηρετήσω.

Ήταν ο μόνος στο μαγαζί οπότε...

-" Κύριε τι θα πάρετε?" Είπα όταν ήμουν ακριβώς μπροστά του.

Κρατούσε εφημερίδα οπότε δεν μπορούσα να δω το πρόσωπο του.

-" Με παρατήσες!" Ακούστηκε η φωνή του πελάτη αλλά κάτι μου θυμίζει.

" Ωχ όχι." Σκέφτηκα.

-" J-jungkook?" Είπα και αμέσως κοίταξα κάτω από τις τύψεις που είχα.

-" Κοίτα με." Είπε με ήρεμη φωνή αλλά δεν τόλμησα να το κοιτάξω.

-" ΚΟΙΤΑ ΜΕ!" Φώναξε.

Τότε τον κοίταξα έτοιμη να δακρύσω. Τότε εμφανίστηκε και η Μάγδα.

-" Τι γίνεται εδώ?" Ρώτησε αλλά δεν της απάντησα.

-" Γιατί με άφησες? Γιατί? Με ρώτησες ποτέ πως ήμουν όταν ήσουν σε κώμα ή αυτές τις 2 εβδομάδες? Νοιαζοσουν μόνο για τον εαυτό σου. Ρώτησες ποτέ πως ήταν ο άνθρωπος που σε αγάπησε από την πρώτη στιγμή? Πώς ένοιωσε? Με πέταξες σαν να είμαι τίποτα." Είπε γεμάτος θυμό και απογοήτευση.

Έκλαιγε όπως και εγώ.

-" Jungkook να σου εξηγήσω." Είπα αλλά δεν πρόλαβα να τελειώσω.

-" Τι να μου εξηγήσεις? Το ότι με άφησες αυτούς περίπου τους 7 μήνες να κλαίω σαν χαζός. Ξέρεις το παρελθόν μου αλλά μάλλον δεν σε ένοιαξε." Είπε και έφυγε.

-" Jungkook γυρνά πίσω!" Είπα κλαίγοντας πιο δυνατά από πριν.

-" Πήγαινε από πίσω του και διεκδικισε τον." Μου είπε η Μάγδα ενθαρρύνοντας με.

Αμέσως έτρεξα.

-" JUNGKOOK!" Φώναξα αλλά δεν με άκουσε.

Περνούσε τον δρόμο αλλά τότε...

-" ΟΧΙ!" Είπα και έτρεξα κοντά του.

Έβαλα το κεφάλι του στα πόδια μου.

-" Jungkook , σε παρακαλώ ξυπνά. Σε χρειάζομαι." Είπα.

Είχαν γεμίσει τα ρούχα μου με αίματα.

-" Ένα ασθενοφόρο. Σας παρακαλώ." Φώναξα όσο πιο δυνατά μπορούσα