ΜΗΠΩΣ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΠΑΓΩΓΕΑΣ

Κεφάλαιο 20

Πριν προλάβει να απαντήσει πετάχτηκε ο Jungkook.

-" Έξω Kai τώρα." Είπε με δυνατή φωνή.

Ο Kai βγήκε έξω ήρεμος.

-" Είναι ο ετεροθαλής αδελφός μου. Τι ώρα είναι?" Ρώτησε χωρίς να περιμένει την αντίδραση μου.

-" Είναι περίπου 17:30." Είπα.

-" Φεύγουμε." Είπε και μάζεψα τα πράγματά μου και φύγαμε.

Στο αυτοκίνητο υπήρχε μια ησυχία. Ήθελα να των ρωτήσω για την Celine αλλά φοβόμουν την αντίδραση του. Θα με εσκαγε όμως η περιέργεια.

-" Jungkook να σε ρωτήσω κάτι? Ποια είναι η Celine?" Ρώτησα και κοίταξα τον Jungkook.

Έμοιαζε θυμωμένος.

-" Θα σου πω στο σπίτι." Είπε και ήδη έβλεπα τον θυμό του να βράζει.

Όταν φτάσαμε σπίτι ο Jungkook με χτύπησε στο κεφάλι με το όπλο και έμεινα αναίσθητη.

( Κάποιες ώρες αργότερα )

Ξύπνησα και έβλεπα μια θολή φιγούρα μπροστά μου. Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά τα χέρια και τα πόδια μου ήταν δεμένα. Η πλάτη μου ήταν ακουμπησμενη στον τοίχο. Ξαφνικά κάποιος κάθησε μπροστά μου σε μια καρέκλα. Ήταν ο Jungkook.

-" Jungkook? Γιατί με εδεσες?" Ρώτησα.

Τον κοίταξα. Αυτός με κοιτούσε από την αρχή. Το βλέμμα του ήταν πολύ σκοτεινό και τρομακτικό. Ξαφνικά ο Jungkook όπλισε το πιστόλι του και μου έριξε στο μπούτι. Εγώ έβγαλα μια κραυγή πόνου και δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλα μου. Τον κοίταξα με τρόμο. Σηκώθηκε από την καρέκλα και ερχόταν όλο και πιο κοντά μου. Ήθελα να τρέξω να φύγω μακριά. Έβγαλε ένα άσπρο μαντήλι και το πίεσε στην πληγή για να σταματήσει να αιμορραγεί.

-" Μην τολμήσεις και ξανά αναφέρεις αυτό το όνομα. Γιατί μας κρυφακουσες?" Ρώτησε ενώ είχε ακόμη όλη του την προσοχή στην πληγή.

-" Δεν σας κρυφακουσα. Ακουγοσασταν από το διάδρομο." Είπα , αλλά είπα ψέματα γιατί τον φοβόμουν.

Μου έδωσε μια μπουνιά στο στομάχι. Έφτυσα λίγο αίμα.

-" Μην μου λες ψέματα. Οι κάμερες ασφαλείας είναι συνδεδεμένες με το γραφείο μου , οπότε βλέπω τα πάντα." Είπε και έβγαλε το μαντήλι από την πληγή και με κοίταξε.

-" Γιατί θυμωσες μόλις σου είπα το όνομα της? Γιατί?" Τον κοίταξα και του φώναξα λίγο.

Άρπαξε ξανά το πιστόλι και με χτύπησε με αυτό στην μύτη. Άρχισε να τρέχει αίμα. Τον ξανά κοίταξα με τον φόβο και τον τρόμο γραμμένο εμφανή στα χαρακτηριστικά μου. Με άρπαξε από το κολάρο της μπλούζα μου και μου είπε με άγριο τρόπο :

-" Δεν θα ρωτάς γιατί θα υπακούς." Είπε και έφυγε.

Έκλεισε την πόρτα και την κλείδωσε. Μόλις κατάλαβα ότι την κλείδωσε άρχιζα να φωνάζω με όλη μου την δύναμη.

-" Jungkook σε παρακαλώ ξεκλείδωσε την πόρτα." Φώναξα αλλά μάταια.

-" Jungkook." Ξανά φώναξα αλλά και πάλι τίποτα.

Τα παράτησα. Άρχισα να κλαίω σιγανα. Ακούμπησα πίσω στον τοίχο το κεφάλι μου.

-" Γιατί? Γιατί σε εμένα?" Είπα και τα δάκρυα άρχισαν να αυξάνονται.

Σιγά σιγά τα μάτια μου έκλειναν. Ήθελα να μείνω ξύπνια αλλά ο ύπνος τελικά με νίκησε.