His Caged Heart [Old Version]

Chapter 04

LEONTIY

It was around eight in the evening when we arrived at the so-called Trojans Nightclub. Medyo natagalan pa kami kasi nagbihis pa kami dahil pinagbabawalan doon ang naka-uniform. Sumama naman sa amin si Vanya dahil wala raw siyang magawa sa bahay nila.

Trojans Nightclub was very much like any bar out there with neon lights, fancy and posh furniture, tables scattered around with a few patrons here and there drinking away. But since this is a Friday night, medyo marami-rami ang customers ngayon.

Sa isang banda naroroon ang DJ feel na feel ang pinapatugtog. Despacito. The place seemed quite lively tonight.

Napatingin ako sa mga kasamahan ko na bagong pasok pa lang. Si Vanya ay kinikilatis ang lugar habang tumango-tango. Ang pinsan niya naman ay parang naninibaguhan na animo'y bata na first time nakarating sa amusement park. Ang kinaibahan nga lang ay parang hindi siya excited at parang gusto na kaagad umuwi.

"Alright! Shall we have fun then?" I beamed at him.

Verne did not look enthusiastic at all. But he followed me all the way to the counter though.

"I don't know what you're thinking but how are we supposed to have fun in this place anyway?" Kunot-noong tanong ni Verne sabay upo sa bar stool. Umupo naman ako sa tabi niya.

"Teka, first time mo ba sa isang bar?" Natatawang tanong ko kahit halatang-halata na ngayon lang siya nakapunta sa lugar na gaya nito.

'God, how sheltered you must be.' I chuckled at the thought.

Napaiwas tingin siya sa tanong ko. "Does that even matter? Hindi mo sinagot ang tanong ko."

I almost laughed. Pero hinayaan ko na at tinawag ang bartender na busy sa pakikipag-harutan sa isang matabang babae na mukhang nasa fifties.

"Sir Leontiy!" masiglang bati ng bartender nang makita niya ako. "Good to see you here, sir. Will you have the usual?"

"Nope," I grinned. "Can I get a bottle of Spirytus Vodka for tonight instead?"

"Ah, okay po—," napatigil siya bigla at kunot-noong tiningnan ako. "—Spirytus..?"

"Yes and," binabaan ko ang boses ko; "at isabay mo na rin sa isang tall glass ang pinatago kong C2 Apple diyan saka lagyan mo ng ice."

Napatango-tango naman ang bartender. "Alright sir, coming right up." Masigla niyang sabi at pumunta na kung saan para kunin ang mga inumin na inorder ko.

"You come here often, Rowska?" Verne asked. "As expected of a rogue."

"I come here to loosen up after school, Verne," pag-dedepensa ko naman sa sarili. "Unlike you, na nagkukulong para mag-aral magdamag, I take breaks. Para hindi naman mag-overheat itong ulo ko."

He gave me his signature frown.

'You know, you look much more handsome when smiling. Not that I've seen it before though.'

"Unlike you, I have an image to maintain," he retorted.

"And unlike me, you've been poisoning that little brain of yours." I grinned. "Prolonged study sessions do more harm than good. Stress lang ang makukuha mo d'yan." I fully turned to face him. "And that is why I'm above you. Nakakapag-isip ako ng maayos sa klase kasi hindi ako stressed. Hindi nagsisiksikan ang impormasyon sa ulo ko."

I smiled at his reaction: parang ngayon niya lang na realize ang pagkakamali niya. He merely stared at me.

Tamang-tama naman na dumating ang drinks namin. Nilagay ng bartender ang Spirytus sa harap ko kasabay ang isang shot glass at ang tall glass ng C2 na mapapagkamalan mong San Miguel Light.