Kırık Bir Aşk Hikayesi(Bir Atpek Hikayesi)

İnanmıyorum Sana

Sabah
Ateş Ev

Ateşle İpek dün birlikte olmuşlardı. Karanlığın koyu karanlığın içinde kaybolmuşlardı. İkisi de ne olduğunu nasıl olduğunu anlayamamıştı. Herşey akışına gelişti. Aşkın karanlığında kaybolmuşlardı. Aşkın derin koyu sonsuz bir karanlığıydı bu. Bu aşk zehirli bir sarmaşık gibiydi adeta. İkisi birbirinin hem zehiri hemde panzehiriydi. Başka çözümü yoktu. Bu düğümü bağlayan onlardı. Onlardan başkası çözemezdi. Ateş düşünüyordu. Ne zaman bir kadınla oldu? Ne zaman bir kadınla yatağını paylaştı? Bir kadınla aynı yastığa baş koydu? Hiç hatırlamıyordu? Tek hatırladığı şey İpek ti. İpek onu seçmişti. Onca yaptığı kötülüklere rağmen. Onun için sadece İpek vardı. Gerisi tamamen yalandan ibaretti. Bütün gece uyumamıştı. İpeği izlemişti. Onun masum halleri. Çok güzeldi gerçekten. Görüp görebileceği en güzel kadındı. İpek mışıl mışıl uyuyordu. Dış güzelliği kadar kalbi de güzeldi. Kalbine de ruhuna da aşık oldu tanıdıkça. Ondan ayrı olmak aslında cehennem azabından başka bir şey değildi. Su misaliydi İpek. Ateş ona hissettirmeden saçlarını sevmeye başladı. Hafifçe elini yüzünde gezdirdi. Varlığına binlerce kez şükür etti. İpek ona aşkın şarabından içirmişti. Aşkın sıradından geçiyorlardı birlikte. İpek gitse o sırat kopacaktı ve Ateş düşecekti ve bir daha ordan çıkamayacaktı. Ateş kendi kendine fısıldamaya başladı.

A: Ben ne yaptım da Tanrı seni bana verdi?

İpek uyuyordu. Sabah olmuştu. Ateş hala İpeği izliyordu. Güneş ışınları İpeğe doğru gelmeye başlayınca Ateş perdeyi hemen kapattı. Rahatsız olsun istemezdi. İpek uyandığında Ateşin kendisini izlerken buldu.

İ: Günaydın canım. Uyumadın mı sen?

A: Günaydın her şeyim. Uyumadım bütün gece senin o muhteşem güzelliğini izledim.

İ: Keşke uyusaydın. Dinleseydin.

A: Ben halimden memnunum İpek.

İ: Senden hiç beklemediğim şeyler duyuyorum.

A: Daha çok duyacaksınız İpek hanım.

İ: Öyle mi Ateş Bey?

A: Öyle.

İ: Saat kaç aşkım.

A: Hayatım saat daha erken.

İ: Saati söyler misin?

A: Hayatım saat 6.30.

İ: Nee? 6.30 mu? Ateş hayatım hazırlanalım kahvaltı edelim hastaneye gidelim.

A: Ama biraz daha yatsaydık. Ben seni izleyesdim.

İ: Olmaz Ateş. Hastane ye gitmemiz lazım.

Ateş hemen kalktı. Ateş ile İpek hazırlandı. Hastaneye gittiler. Ateş arabadan inerken İpek kolundan tuttu.

İ: Senden bir isteğim var.

A: Söyle canım.