Herstel

Op een camping in Frankrijk

Ik ben maar één oud litteken dat zichtbaar is. Net onder mijn navel, een kleine ronde plek. En ik weet ook nog precies hoe ik hem gekregen heb, al zijn de herinneringen een beetje wazig.

Vroeger, vanaf dat ikzelf een jaar of vier was tot jaren later, ging ik elk jaar met mijn ouders naar dezelfde camping. Het was een kleintje, gelegen in de midden-Franse provincie Auvergne. Het was geen bekende camping ofzo, maar ik ben nog nooit naar een camping geweest die erop lijkt.

De camping leek op een boerderij in een heuvelachtig gebied. Je kon vers brood bij hen ophalen, en een paar keer per week kon je bij hen komen avondeten. Wij kinderen kregen dan friet met snacks. Er liepen altijd overal kippen rond en ze hadden twee lammetjes, Rosa en Noortje, die de kinderen melk mochten geven. Op een of andere manier zijn Rosa en Noortje altijd lammetjes gebleven.

Midden in de camping stond een enorme kastanjeboom waar een aantal schommels aan hingen en waaronder elke woensdag crêpes werden gebakken voor de hele camping. Op vrijdag werden er pizza's bezorgd in Mario kostuums en een golf karretje, en op sommige zondagen kwam de 'prinses' langs, die in het kasteel op de heuvel een paar kilometer verderop woonde. Het kasteel kon je zien vanaf de camping zelf.

En tijdens een van die zomers, ook de zomer dat het campinglied voor het eerst ontstaan was (een parodie op 'op een onbewoond eiland'), had ik een flinke hoeveelheid waterwratjes op mijn buik. Daar kan ik me persoonlijk erg weinig van herinneren. Een ervan raakte ontstoken, en die heeft mijn moeder uitgeknepen. Ik heb altijd een goed geheugen gehad, dus om een of andere reden kan ik me dit moment extreem helder herinneren. Omdat ik zo dapper was geweest kreeg ik achteraf een lolly.

Ik kan me om ene of andere reden vooral de dingen herinneren die fout zijn gegaan op welke manier dan ook. Ik weet dat ik ooit tijdens een vakantie een buikgriep had, en daardoor nauwelijks sliep. En, om die reden, mijn moeder ook niet. Bovendien sliepen we in een tent, dus ik hield iedereen wakker met de griep. Ik heb toen ook nog een keer midden in de nacht overgegeven.

Om een of andere reden is dit ook een van mijn beste herinneringen aan de camping, aangezien ik na dit moment absoluut niet meer kon slapen. Maar het was warm genoeg buiten, en dus heeft mijn moeder toen een van de campingstoelen uitgeklapt en daar hebben we, ik bij haar op schoot, nog uren naar de sterren gekeken. Ik had toen al sterrenkunde op school, en dus kon ik me tijden vermaken met naar sterren kijken. Ik ben nog steeds een groot fan van de nacht en het donker. Zeker op een camping, zo in de natuur, is de nacht zo bijzonder.

Maar toch, de herinnering die me het meest bij is gebleven, is toen ik er 100% van overtuigd was dat ik zwanger was. En ik was 9 jaar oud ofzo.

I know, het klinkt fucking bizar. De situatie was dat ik begon te bloeden tijdens het plassen. We wisten niet waarom, en mijn ouders begonnen maar met uitleggen dat het wel eens de menstruatie kon zijn. Ik wist eerlijk gezegd niet goed wat dat betekende toen, maar goed, ik nam maar aan dat mijn ouders wisten waarover ze praatten. We hebben toen ook een doktersafspraak gemaakt, om het te laten controleren.

Nou waren er twee meisjes, toen een paar jaar ouder dan ik, waar ik wel eens mee speelde op de camping. Toen ik hen vertelde wat mijn ouders tegen mij zeiden (of in elk geval wat ik ervan begrepen had), begonnen zij over zwangerschap. Ik heb geen idee wat ze precies zeiden. Misschien dachten zij dat menstrueren betekent zwanger zijn, of ze koppelden het op zo'n manier aan elkaar dat ík dacht dat dit betekende dat ik zwanger was.

En toen ik doodsbang en huilend naar mijn ouders terugkeerde hebben ze maar uitgelegd dat er voor een baby wat meer nodig is dan alleen wat bloed tijdens het plassen.

Ik had een blaasontsteking.