tanrı'nın içki kadehi

eklemlerimin, binlerce parçaya ayrıldığını.

o bara gitmedim, gitmeyeceğim.

görmek istemiyorum öyle güzel biri.
aşık olacağımdan değil tabii, kıskançlığımdan.

ama kim bilir, içkileri mi yoksa barmeni mi güzel bu barın;
toplum içinde sevişmeyi sevenler dışında, kimsecikler yok.

ve ben burada, tek başıma kadehler kırıyorum.
tabii ki gerçek hayatta değil, kalbimde ve ruhumda, sonuçta,
mutlu oldum biraz. ruhum bu duyguya alışık değil.

biliyor musunuz? anlatırken duydum birilerini.
asla düşmezmiş yüzünden, bir gülümseme barmenin.
uzun zamanlar önce demişti annem bana,

yüzünden gülümseme düşmeyenlerin,
asla ışık saçmayan bir gönlü vardır ruhunun tam ortasında.

kendilerini öldürürlermiş, yavaş yavaş, gülümsemeler ve yalanlarla,
cennetten gelen bir melek gibi görünüp,
öleni cehenneme götürürlermiş.

açıkçası, biraz korkunç.