*Part 4*
Ferman, Beliz'in gözlerinden süzülen yaşları görünce biraz duraksadı. Fazla üstüne gittiğini düşünerek
"İyi misin?" diye sordu. Beliz ise susmakla yetindi. Eğer Ferman'a bunu şimdi söylemezse birdaha asla söylemezdi. Ama Ferman'ın sırf hamile olduğu için kendisiyle barışmasını istemiyordu. Bu yüzden tekrar birlikte olmak gibi bir düşüncesi olup olmadığını bilmeliydi. Eliyle masadan destek alarak ayağa kalktı,Ferman'a bakmaya başladı. Ferman'da oturduğu koltuktan kalkıp Beliz'in karşısına geçti. Beliz tüm cesaretini topladı ve konuşmaya başladı.
"Ferman, evet aramızda kötü şeyler geçti, ikimizin de yanlışları var. Ben yaptığım yanlışlar için gerçekten özür dilerim. Şuan değil belki ama çok geçmeden sorunlarımızı çözebilir miyiz sence ?" Ferman düşünmeye başladı, evet Beliz'e kızgındı. Ama Beliz'i hala sevdiğini de biliyordu. Fakat barışmak gibi bir niyeti yoktu, evlenme teklifi ettiği zaman Beliz'in söylediği şeylerden sonra Ferman bu ilişkiyi tamamen bitirmeye karar vermişti. Ferman için, oldukça üzgün görünen ve hala gözlerinden yaşlar akan Beliz'e bunu söylemek zordu. Ayrıca Beliz hala ondan sakladığı şeyi söylememişti. Konuyu değiştirmeye çalışarak
"Buraya benden gizlediğin şeyi öğrenmeye geldim Beliz, bunları konuşmaya değil" dedi. Beliz o an anladı bu haberi Ferman'a asla söyleyemeyeceğini. Belli ki Ferman barışmayı istemiyordu,aslında şaşırmamıştı ama içinde birşeylerin koptuğunu hissetti. O an hıçkıra hıçkıra ağlamak istedi ama dişlerini sıkarak sakin kalmaya çalıştı. Ferman tekrar Beliz'e bakarak
"Evet Beliz, söylemeni bekliyorum" dedi. Beliz ise
"Birşey yok, sadece biraz kafam dağınık o kadar" diye cevap verdi ve odadan çıktı. Beliz kendini, bulduğu ilk boş odaya attı ve ağlamaya başladı. Ferman'ın barışmak istemediğini biliyordu ama bu gerçeğin yüzüne çarpması canını çok yakmıştı. Biraz sakinleştikten sonra kafeteryaya indi ve bir masaya oturdu. Karnındaki bebekle ne yapacağını düşündü. Nasıl yapacaktı, Ferman'a ne zaman ve nasıl söyleyecekti? Tüm bunlar kafasını bulandırıyordu. Odasına çıktı, işlerle ilgilenmeye başladı. Olanları düşünmemek için saatlerce hastanede işleri ile kendini oyaladı. Saate baktığında 02:00 olduğunu gördü. Bu kadar geç olduğunu tahmin etmemişti. Başak'a mesaj atıp Leyla'nın uyuduğunu ve iyi olduğunu öğrenince eve gitmemeye karar verdi. Koltuğun kenarına kıvrıldı, işlerden dolayı yorulduğu için hemen uykuya daldı. O sırada Ferman oteldeydi, olanları düşünüyordu. Beliz'in Ferman ona evlenme teklifi ettiği zaman söyledikleri ilişkilerini büyük bir çıkmaza sokmuştu. Bu çıkmazdan dönmek için Beliz bugün bir adım atmıştı ama Ferman geri çevirmişti. Neden böyle yaptığını kendisi de bilmiyordu aslında. Beliz'i seviyordu ama bu sözlerin üzerine barışmak istemiyordu. Ferman da bu düşüncelerle uyuyakaldı. Aradan 4-5 gün geçti. Beliz herşeyi unutmak için sürekli işleri ile ilgileniyordu. Ferman da kendini sadece hastalara adamıştı. Birkaç kez hastalar için konuşmuş onun dışında aralarında en ufak bir diyalog geçmemişti. Bu gece Leyla biraz kötüydü. Ateşi yükselmiş, arada bir kusuyordu. Başak da bugün izinliydi. Beliz ateşini biraz düşürmeye çalıştı ama etki etmedi. Hızlıca hazırlandı ve Leyla'yı hastaneye götürdü. Hastanede doktorlar Leyla'yı kontrol etti ve bir odaya aldı. Beliz çok korkmuştu, Leyla'ya birşey olabilme ihtimali onu çok geriyordu. Doktor odaya girdi ve konuşmaya başladı
"Beliz Hanım merak etmeyin Leyla'nın durumu gayet iyi. Küçük bir bağırsak enfeksiyonu geçiriyor sadece."
Beliz gözyaşlarını silerek sordu
"Önemli birşey yok yani dimi?"
Doktor,
"Bu tür enfeksiyonlara bebeklerde çok rastlarız, en geç 2 gün içerisinde toparlar." dedi ve odadan çıktı. Beliz rahatlamıştı, parmağıyla Leyla'nın yüzünü okşadı ve yatağa oturdu. O sırada Beliz'in telefonu çaldı, arayan kişi Ferman'dı. Beliz Ferman'a birşey söylememişti ama bilmesi gerekiyordu.
" Efendim"diyerek açtı telefonu.
"Beliz eğer müsaitsen Leyla'yı görmeye gelicektim." dedi Ferman.
"Eee şey Ferman, Leyla biraz rahatsızlandı da hastanedeyiz şimdi. "
Ferman endişelenmişti, Beliz'in sesi de çok kötü geliyordu.
"Ne oldu birşeyi yok dimi?" diye endişe içinde sordu Ferman
"Hayır iyi şimdi. " dedi Beliz.
"Tamam ben hemen geliyorum. " Beliz'in gerek yok demesine fırsat vermeden Ferman telefonu kapatmıştı. Beliz derin bir nefes aldı ve Leyla'ya bakmaya devam etti. Yaklaşık yarım saat sonra Ferman hastaneye geldi. Beliz ve Leyla'nın olduğu odaya çıktı ve yavaşça kapıyı açtı. Beliz, Leyla ile konuşuyordu o sırada Ferman'ın geldiğini gördü. Ferman Beliz'e bakarak
"Nesi varmış?" diye sordu.
"Önemli birşey değilmiş, küçük bir bağırsak enfeksiyonu. Doktor gidebilirsiniz dedi, eve götürürüm birazdan" diye cevap verdi Beliz. Beliz'in yüzü bembeyaz olmuş konuşurken bile sesi titriyordu. Ferman Beliz'in korktuğunu anlamıştı.
"Sen iyi misin peki" dedi Ferman.
Beliz,
"İyiyim iyiyim" dedi ve derin bir nefes aldı. Hastanede biraz daha durduktan sonra Leyla'yı birlikte eve götürdüler. Beliz Leyla'yı uyutmak için kucağına aldı ve ninni söylemeye başladı. Beliz Leyla'ya ninni söyleyip uyuturken Ferman da onları izliyordu.
"Çok iyi bir anne oldu" diye geçirdi içinden. Ferman uzun süre Beliz'i izledi, aklına yaşadıkları güzel anlar geldi. O anlardan iki yabancıya nasıl dönüşmüşlerdi? Hala Beliz'i seviyordu, aslında kabul etmek istemese bile onunla barışmakta istiyordu. Yeniden mutlu olmak, güzel anılar biriktirmek istiyordu. Ferman bu düşüncelere dalmışken Beliz'in sesiyle irkildi.
"Ferman, Leyla uyudu, çıkalım istersen."
Ferman tamam anlamında başını salladı ve odadan çıktılar. Aşağı indiler ve koltuğa oturdular.
"Birşey içer misin?" diye sordu Beliz.
"Yok gerek yok, ama konuşmamız lazım" dedi Ferman.
"Peki konuşalım" dedi ve Ferman'a doğru döndü Beliz. Ferman Beliz'in ellerini tuttu ve konuşmaya başladı,
"Beliz geçen gün konuştuğumuz zaman aramızdaki sorunları aşamayacağımızı düşünüyordum. Ama bugün farkettim ki bence biz aramızda ne olursa olsun bu şeyin üstesinden gelebiliriz. Bence ilişkimize bir şans daha verebiliriz"
Beliz'in gözleri dolmuştu, Ferman'ın bu şekilde düşünmesi onu şaşırtmıştı. Ferman'ın gözlerinin içine bakarak
"Bence de" dedi ve uzun zamandır tuttuğu gözyaşlarını bıraktı. Ferman Beliz'in gözyaşlarını sildi ve dudağına minik bir öpücük kondurdu. Beliz, Ferman'ın göğsüne kafasını yasladı ve ikisi sabaha kadar o şekilde uyudu.
