Tüm yıl böyle geçmişti. Aramızda aşırı derecede iyiydi. Tüm sırlarımızı biliyorduk. Ben kendime söz verdim. Yarın ona söyleyecektim onu sevdiğimi. Bu sefer 7:00 de kalktım ve çok özenle hazırlanmıştım. Bunu Meriç bile farketmişti. Beni görünce gözleri fal tasi gibi açılmıştı. Tenefüste onu bu sefer ben kantine götürmüştüm. Ve bu sefer ben mılkshakeleride ben aldım ve ona tam söyliyecekken oda bana bir şey diyecek oldu. Ben sen söyle ben sonra söylerim dedim ve bana bi kızı sevdiği söyledi. Yıkıldım. Gözlerim doldu. Ona belli etmemek için telefonum çalmış gibi yaptım. Ve oradan uzaklaştım. Kendimi biraz topladıktan sonra yanına gittim ve gitmem gerekiyor dedim. Hızla uzaklaştım. Arkamdan Meriç geldi. Kolumu tuttu ve gözlerim doldu. Kendimi tutamayıp;
- Ben seni ilk gördüğümden beri aşıkken,bunu sana tam söyliyecekken bana başka bir kızı sevdiğini söylüyorsun. Bu hiç adil değil. Lütfen bırak beni. Hem bak yağmur başladı.
-Damla beni bi dinle. Daha kimden bahsettiğimi bilmiyorsun. Beni dinleyecek misin?
-Tamam dinliyorum.
-Damla ben senden bahsediyorum. Seni ilk gördüğümden beri seviyorum. Hemde aşırı derecede.
- Meriç ( Şaşkın bir şekilde )
- Damla ölene kadar benim olur musun?
- Meriç, seni seviyorum.
- Bende seni Damla.
( Yağmur iyice bastırdı ve biz sarılmaya başladık. )
Böylece dünyanın en mutlu insanı olmuştum.
