Kalktığımda saat 8:00'di. Meriç'i düşündükçe okula gitmeye can atıyorum. Çok garip demekki aşk böyleymiş. Ilk görüşte aşka inanmaya başlamıştım. Saate baktım ve hemen hazırladım. Hemde bu sefer daha özen göstererek. Okula gittim. Sınıfa girdim ve hemen Meriç'i aradı gözlerim. Yoktu Meriç yoktu. Allahım bu olamaz. Sıraya oturdum ve kafamı sıraya koydum. O şekilde uyuya kalmışım. Omuzuma dokundu biri. Nazik bir sesle ''uyuyor musun?'' dedi. Bu Meriç'in sesiydi. Sesine dahi aşık olduğum adamın. Hemen kalktım kendimi toparladım. Ve;
-Aman Allahım uyuya kalmışım.
-Günaydın o zaman.
-Okula gelmıyeceksın sandım.
-Evet ya uyuya kalmışım.
-Neyse hoşgeldin.
Dedim ve ardına zil çaldı. Bütün günü Meriç'i izleyerek geçirdim. Son dersin zili çaldı. Gine ayrılıyoruduk. Meriç'e hoşçakal dedim ve tam sınıfın kapısından çıkarken. Meriç arkamdan geldi ve bana;
-Istersen yürüyerek gidelim ben seni evine götürürüm.
-Bana uyar.
-Tamam o zaman hadi Küçük Hanım.
Bana ''Küçük Hanım'' dedi çok çekiciydi. Eve varmıştık. Bana;
- Eviniz güzelmiş.
- Teşekkür ederim.
-Ben gideyim artık yarın görüşürüz . Dedi ve gitti. Bende eve gittim. Her zamanki gibi yatağıma atıldım. Gine son ses müzik dinleyerek uyuya kalmıştım.
