Առավոտ էր' մոտ 6:30,աչքերս բացեցի խոնավ ու ցուրտ պատվալում: Շուրջս քնած էին շենքի կանայք, ծերերն ու երեխաները՝ ոչ' մի տղամարդ չկար, երևի մոտ 2 ժամ է ինչ քնած կլինեի:
Ի՞նչ անեմ, որ ժամանակն անցնի արագ, որ շուտ տուն գան եղբայրս, ընկերս ու մնացած բոլոր տղամարդիկ:
Երկար մտածեցի ու որոշեցի մի հետաքրքիր բան կազմակերպել, որ հենց երեխաներն արթնանան' հանկարծ չվախենան ու չձանձրանան: Առանց ձայնի վեր կացա, վերցրեցի թուղթն ու գրիչը' որը երեխաները երեկոյան խաղալուց հետո թողել էին փոքր սեղանի վրա, սկսեցի գրել:
3 ԺԱՄ ԱՆՑ
-Մամ արդեն արթնացա՞ր
-Հա աղջիկս, էլ քնել չի լինի, ոչ' մեկից տեղեկություն չունենք, ոչ' ես եմ եղբորտ հետ խոսացել, ոչ' շենքի կանայնք իրենց երեխաների ու ամուսինների,
-Մա՜մ այդքան մի նեղվիր, այ կտեսնես բոլորը հետ են գալու ու այս ամեն ինչը շուտ է վերջանալու,
-Աստված տա բալես, քո ասածով լինի:
Մեր երկխոսությունը այդ պահին վերջանում է, որովհետև ներս է մտնում' Ալենը: Ես ինքնամոռաց ու անտեսելով բոլորին, վազում ու ընկնում եմ նրա գիրկը, զգալով ամեն մի սրտի զարկն ու արագ շնչառությունը'ավելի ամուր եմ սեղմում իրեն դեպի' ինձ, հեկեկալով նրա գրկում առաջին արցունքիս կաթիլն է գլորվում նրա վերարկուի վրա, հետո երկրորդը, երրորդը, չորրորդն ու շարունակելով հոսել ինքնաբերաբար:
-Հանգի'ստ սիրելիս, հանգի'ստ-այս բառերն ասում է այնքան հանգիստ ու նուրբ, որ մի պահ մոռանում եմ ամեն ինչ:
-Ալե'ն, որտեղ էիր ամբողջ գիշեր, մրսել ես, թեյ կուզես-սա արտաբերելով դանդաղ հեռանում եմ Ալենից, բռնելով միայն ձեռքերը,
-Ամեն ինչ կարգին է, ի՞նչ ես խառնվել իրար-նորից, նորից այս հանգիստ տոնը'այն ինձ ուղղակի սպանում է,
-Ի՞նչ ես խոսում, ինչի՞ ես այդքան հանգիստ...
Հ. գ. կներեք կարճ տեղադրելու համար, ուղղակի չեմ կարողանում ժամանակ ու սիրտ գտնել գրելու համար... Ուժեղ եղեք
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Պատերազմ սիրո ավարտով
RandomՊատմությունը պատերազմի մասին է որը իր մեջ ներառում է նաև սեր իսկ մնացածը կհասկանաք կարդալու ընթացքում
