Matapos niya akong e mouth to mouth ay nailabas ko lahat ng tubig na aking nainom. At sumilay sa aking paningin ang Isang maamo at tisoy na mukha sabayan pa ng kanyang makisig na pangangatawan.
Natulala bigla ako sa aking nakita at ilang saglit Lang ang narinig ko na lamang siyang nagsasalita.
Brenan: Mabuti na Lang at nailigtas Kita sa bingit na kapahamakan.Ako nga pala si Brenan... Ikaw ano ang pangalan mo tol?
Ako: Clarence tol....maraming salamat sa pagligtas mo sa aking buhay tol.
Brenan:Wala Yun... Sa susunod, huwag ka ng maligo ng mag-Isa Rence dahil mapanganib kung maligo ng mag-Isa.
Ako: Tama ka Bren, hayaan mo sa susunod ay Saka Lang ako maliligo sa ilog kapag kasama Kita.
Lumipas pa ang maraming mga araw ay patuloy pa rin akong nanatiling nakitira sa bahay ni Brenan.Mas Lalo kaming naging malapit sa Isa-Isa.
Brenan:Rence, wala ka bang balak na umuwi sa inyo?
Clarence: Wala Bren, at saka masaya na ako kapiling ka... Bakit Bren, gusto mo na ba akong umalis dito sa Bahay kubo mo.
Brenan: Hindi Rence, ang totoo nga nyan ay masayang masaya na ko na kasama kita sa bahay kubo.... At saka malulungkot ako kapag umuwi ka na sa inyo.
Clarence: Ayan naman pala eh... Huwag Kang mag-aalala Brenan, di kita iiwan sa bahay mo.
Lumipas ang mga araw na naging malapit kami sa isat isa. Alam ko sa aking sarili na may umusbong aking Nararamdaman Para sa kanya Kaya Lang pinilit kong pinigilan ito dahil baka iyon pa ang punot dulo ng aming paglalayo sa isat Isa.
BINABASA MO ANG
Si Kuya Edmon, ang itinuturing kong bayani ng aking buhay
General FictionNang dahil sa pagkamahiligin kong maligo sa ilog ng hindi man Lang nagpapaalam sa aking mga magulang ay muntik na akong mapahamak. Mahilig akong maligo nang mag Isa sa ilog dahil pakiramdam ko ay tahimik Lang ang paligid kapag ako Lang ang mag Isa...
