Merhaba günlük...
Bugün günlerden salı ve ben sana sarışınımı anlatıcam.
1 yıl kadar neredeyse hiç konuşmadık, mesajlaşmadık ama sonunda birimizin mesaj atmasıyla konuşmaya başladık tabi pek samimi değildik. Samimiyetimiz 8 ocaktan sonra başladı. Bu konuşmadığımız 1 yıla gelicek olursak. KONUŞMADIK ne ben mesaj attım ne de o mesaj attı. Uzaklaşmak mı istedik birbirimizden? Yoksa o değilde ben mi uzaklaşmak istedim? BİLMİYORUM. belki biliyorumdur da dile getiremiyorumdur. Bakarsınız bunu ilerleyen sayfalarda dile getiririm, ilerleyen sayfalarda dökerim içimi.
Birbirimizi üzdüğümüz anlar oldu ama saçma sapan şeylerdi hepsi. Ben onu bir kez çok üzdüm ama genede bana küsmedi, küsemedi. Ama bende ona bir kez çok kırıldım ama genede bir şey diyemedim ara sıra aklıma geliyor auratına çarpmak istiyorum ama yapamıyorum. Kıyamıyorum. Bunuda ilerleyen sayfalarda anlatıcam. Herşeyi anlatıcam ilerleyen sayfalarda o bana hep " sen bana hiç bir şey anlatmıyosun " diye kızar bu sayfaları okuduktan sonra kızmayacak.
Şimdi yaşadığımız ana dönersek...
Ben bir taraftan kahvemi yudumlarken bir taraftanda bu satırları yazıyorum ve saat oldukça geç oldu. Sen kesin uyuya kalmışsındır her zamanki gibi ve bende uyumak üzereyim, gözlerim kanlandı ve kıp kırmızı oldu. Şimdi bir kez daha direniyorum uyumamak için. Sarı ne kadar güzel bir renk, zaten güzel olmasa söylemezdin madam...
Sen uyurdun ben uzaklardan üstünü örterdim her gece...
Ve şimdi olurda ben uyursam üstümü örtmen dileğiyle. İYİ GECELER...
