A Sky Full Of Stars

Prologue

Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Please be advised that this story have may contain strong language and mature contents that are not suitable for young readers.
READ AT YOUR OWN RISK!

***

"Kumusta ka na?"

Sa sobrang lutang ko ay hindi ko siya napansin. Puta kasi andaming nangyayari, nakakawalan na ng gana. Derederetso akong naglakad papunta sa kwarto ko para magpahinga, hindi ko nalang muna siya binati o pinansin.

"Hoy kinakausap kita," sinabunutan ako ni Akira, kasama namin dito sa condo. Badtrip na nga nananabunot pa, tanga lang? Abnormal si gaga.

"Ano?" asar kong pagkasabi at inirapan siya. Nakakabadtrip parang tanga lang eh.

"Napano ka? Ba't ganyan ka kumilos ngayon?" Seryosong pagtanong niya. Shet skeri.

"Pagod lang ako," sabi ko at dumeretso na sa kwarto ko. Gusto ko lang munang magpahinga, especially after what happened to us. 'Di parin ako makamove on kahit anong gawin ko.

"Nga pala si Asher-" Agad ko siyang tinignan ng masama. Ba't kailangan banggitin yung pangalan na 'yan ha? Bastos.

"Sabi ko nga," sabi ni Akira habang pinipigil yung tawa niya. Kaasar lang talaga 'tong babaeng 'to. Masaya ka niyan ha?

Pumunta akong banyo at nagquick shower muna ako. Good thing my projects are done, kaya pwede na ako magpahinga.

I went to my room and sinilipan ko si Aki sa labas ng kwarto ko. Baka hindi ako makapagpahinga dahil sa gaga na 'to. Imbis na magpahinga kasama si Aki dito sa condo, lalabas nalang ako para magpahangin. Baka ano pang magawa ko sakanya. So, I decided to go out instead.

Hindi ko na talaga kaya eh, I need him. I need Asher. I need the person whom I love the most beside me. Pero mukhang imposible na..

Kinuha ko susi ng kotse ko at nagpaalam muna kay Aki, halatang may iniisip siyang iba. Sa una ayaw niya, para daw mabantayan niya ako. Pero sa huli, pumayag na din kasi daw baka si Asher puntahan ko kaya ako umaalis.

"Pasalubong ko ha?" at nagpapacute pa sa harapan ko. Mukha kang tanga.

"Oo na," sabi ko at nagpaalam na. Kitang kita ko naman siyang sobrang saya, parang binigyan mo yung bata ng candy ta's buo na araw niya.

Pumunta ako sa isang café kung saan kami dating pumupunta ni Asher, umaasa lang naman ako na pumunta sya dito, baka naman. Char.

I ordered coffee and naghanap na ng pwesto. Balak ko sana sa labas ako umupo pero makulimlin at mukhang uulan. Kaya sa loob nalang ako para naman maenjoy ko view sa labas.

Nakatitig lang ako sa labas habang umiinom ng kape. Pinapanood ko lang ang bawat patak ng ulan. It's been how many years and I still can't manage to move on. Minahal naman talaga kita at mahal parin kita, Asher.

Napatingin agad ako nung may biglang dumaan na isang lalake, familiar ang kanyang amoy, porma at mga kilos niya. Imposible namang si Asher 'to diba?

Ayoko na, ang hirap. Everything reminds me of him.. of 'us'. Mga panahong okay pa ang lahat. Mga panahong.. hindi pa tayo ganito.

I immediately looked at him and he was looking for someone or something. Napatingin siya saakin at umiwas agad ako ng tingin. It was him, Asher. Nakakahiya shet.

Napansin ko na lumalapit siya sa harapan ng table ko. Did he notice that I was looking at him? Sana naman hindi. Tumingin nalang ulit ako sa labas, pretending that I never saw him.

Alam ko naman na hindi niya ako kakausapin dahil sa nangyari saamin. I know deep inside him that he has no plans... pero sana, sana lang kausapin mo na ako.

"Excuse me, miss?" he asked with a monotone voice. Miss tawag sakin, miss niya siguro ako yie. Char.

It took a while before I responded to him. Kinakabahan ako ng sobra sobra, I didn't expect for him to talk to me. Especially after what happened to us.

"Yes?" I responded while avoiding eye contact. Nagtaka din ako dahil antagal niyang sumagot.

I tried to look at him, para hindi ako magmukhang walang modo. Pero putangina may kausap pala siya sa phone. He looked at me and he raised a brow. Sa sobrang hiya ko tumayo nalang ako at umalis. Ginagawa mo Celestine, mukha kang tanga dun.

Umupo ako dun sa labas kung saan may silong at pinagmasdan ko lang siya. I'm still wearing his sweater, I'm still wearing the necklace he gave me, na kahit sa ganitong paraan lang.. I can feel his presence.

Tinitigan ko siya ng matagal, pinagmasdan ko ang bawat kilos niya. May kausap parin siya sa telepono niya, mukhang may client nanaman siyang kausap.

While looking at him napaisip ako.. I thought 'stars are best viewed from a distance'? Pero bakit ako nasasaktan 'pag nakikita kitang malayo saakin?

I miss you, Asher.

The moment you left... is the moment that I realized that you were right. 'The brightest stars truly shine on long after they're gone.' I feel lost, Asher, I don't know what to do. And I'm still here, hoping you'll come back to me, I'm still wishing upon the stars, Asher.

I love you, Asher. I will always do.

————————————————————————————————————————
:))