Tedious Tendencies

10

Aurora

"HINDI ka ba naiinitan sa suot mo? Ganyan ba ang damit sa mga opisina ngayon? Aba, bagong labas 'yan noong 1994 ah. Baka mamaya may pilay ka na sa balikat sa laki ng padding niyan, Rory." Binelatan ko na lang si Carmen at naupo na sa couch ng apartment niya.

"Wow, para kang doon sa pelikula na mga babaeng nagoopisna tapos may barilan, Rory! Ganda!" Nilingon ko si Sammy na genuine ang pagkaka ngiti sa akin mula sa kabilang couch kaya tumayo ako para tabihan siya. I kissed the top of his head and side hugged him.

"Kumain na ba kayo?"

"Sammy, eat not yet," hyperactive ng pahayag ni Sammy.

"Hay nako, sabi ko sa 'yo, Rory, 'wag mo 'yang i-spoil. Kakakain lang niyan ng Jollibee. Amuyin mo ang bibig, amoy chicken joy." Binalingan ko naman si Sammy at inamoy ang bibig.

"Kumain ka na pala eh." Kinurot ko ang mga pisngi niya.

"Iba food with you. Carmen, kuripot, one piece lang bili Sammy chicken joy. I want bucket like you gave me," ungot nito at nagpuppy dog eyes pa sa akin.

"Sammy, ha? Overweight ka na, baka mamaya atakihin ka pa sa puso kakakain. Tayo na dyan, papaliguan na kita," utos ni Carmen kaya napasandal sa couch si Sammy na nakasimangot. "

Ayaw. Carmen sungit!"

"Sammy, maligo ka na tapos maya labas tayo puntang 7/11. Libre kita ng Big Bite," lambing ko sa kanya na mas ikinasimangot ni Carmen.

"Yey! Okay, Sammy ligo na Carmen sungit."

"Kunsintidora ka talaga, siguraduhin mong magcardio muna 'yan mamaya, ah? Doon kayo sa isa pang 7/11 para maburn niya ang carbs pabalik." Tinalikuran na ako ni Carmen bago hilahin si Sammy papuntang banyo.

....

SAGLIT akong natigilan nang makita ang pamilyar na bulto ni. Mr. Silva. I had to stop my hands from checking my hair dahil para saan ba ito? It was not like I wanted him to notice me.

Of course you do, love.

I bit the insides of my cheeks when that voice echoed inside my head. Umiling ako at pumasok na ng pantry at tahimik na binuksan ang ref para kunin ang inilagay kong tumblr na may infused water.

"Have you taken your lunch yet?" Halos mapapitlag ako nang magsalita na siya at bakit para akong kakapusin ng hininga nang marinig ang mga hakbang niya palapit sa akin? Gusto kong kutusan ang sarili pero pinigilan ko, sa halip ay pinakalma muna ang pakiramdam bago humarap sa kanya. Nakasandal siya sa may gilid ng ref habang sumisimsim ng kape. But then his silver eyes were directed towards me. Na para bang ako ang iniinom niyang kape.

Oh my god! I had to press my thighs to stop the flashbacks of that night at Wonderland where I let a stranger suck my clit until I came and squirted my orgasm. Hindi ko rin alam kung bakit ko ngayon naiisip kung hinihigop ba ni Mr. Silva ang kape o sinisipsip. Shit, Aurora, ang bastos mo!

"I was about to." I managed to break eye contact then closed the door of the fridge.

"You weren't informed about the free lunch today?" kunot-noo niyang tanong, at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman. Sa totoo lang ay akala ko aayain niya akong kumain at ready naman akong tumanggi, nakakahiya lang dahil in-entertain ko ang isiping ito. How shallow could I be? Nakakahiya ka na rin, Aurora!

"Uhm... I'm not a full time employee, that's why," paliwanag ko. Mas kumunot ang noo ni Mr. Silva sa sinabi ko. Nainform din naman kasi ako ni Ms. Helen na 'wag na magdala ng lunch kahit hindi ako invited dahil magtetake out daw siya para sa akin, pero nagdala pa rin ako dahil ayoko ng makaabala.