Oncelikle bu hikaye ben ve emre ozevin ortak yapimidir belirtmek istiyorum
Kendisi kadar büyük ve uzun olan hikayesine su sozlerle baslayalim...
Kara yasitlarindan epeyce uzun boylu, saclarini hep ayni tarayan insanlardan uzak kalmaya calisip bir okadarda insanlarla ic ice olan asi,cesur, cool takilan 14 yaslarinda ergen bir türk gencidir.Egitimine mahallemizin sirin ve kucuk Yardim Sevenler Dernegi Ilkogretim okulunda devam ediyordu.
Dersleri hic takmayan tembel görünümlü ama bir o kadarda pratik zekasiyla tüm okul tarafindan taninmaktaydi. Onun ismi duyuldugunda butun okulu istemeden bir korku sarardi.Tek korkusu hayatti karanin. Okulun agir abisi olma yolunda emin adimlarla ilerleyen kara rajon geregi hep arka siralarda otururdu. Bu kadar sert ve hircin olmasina ragmen en iyi espiriler hep ondan cikar sinifini yaptigi cesitli komikliklerle kirar gecirirdi. Kizlari bu sekilde kendine cekiyordu. Tum kizlar ona yakinlasmak bazilari arkadaslik kurmak bazilariysa onu daha yakindan tanimak istiyordu fakat karanin akli baska bir kizdaydi. Neylersin kader ona yamuk yapti ve kader ona genc yasinda platonik bir askla yasamayi ogretti. Dikkatini hic bir seye veremiyor gözleri hic bir sey görmüyordu evet ask denen illetti Karayi böyle derinden etkileyen...
Kara cektigi ask acisinin kasirgasina kapilmisken günleri bos ve bir o kadarda anlamsiz geciyordu baktigi her yer oydu sanki; kokladigi ne varsa oydu,onun kokusuydu.
Yedigi zeytinleri gözlerine,elmalari yanaklarina,kirazlari dudagina benzetiyordu.
Ask Karanin kapisini erken calip kacmisti Kara pes etmeyecekti günler kara geceler kara onun icin tüm renkler kaskaraydi Karayi zor günler beklemekteydi...
