Bu gece uzun zamandır olduğu gibi yine uykum yok, haftalardır elime kalem almadım...
Hayatımda hiçbir şey olmuyor ve hayatımda hiçbir şey olmama durumu hayatı daha da çekilmez kılıyor.
Son bir haftada 3 kere kendimi öldürmeye kalkıştım.
Olmuyor, elim bıçağı tam şahdamarıma saplayacakken kalbime tarifsiz bir ağrı giriyor...
Sanki beni seven birisi beni engellemeye çalışıyormuş gibi hissediyorum ama,ama bu hayatta beni düşünen hiç kimse yok.
Geçmişte bir yerlerde beni seven birisini yüzüstü bırakmış olmalıyım ki şuanki hayatım bu kadar acı çektiriyor bana.
Kaç gündür kendime bir mektup yazmak istedim,kalemi elime aldım ve sadece,sadece
"Kim Sehyoon" yazabildim.
Kimim ben? Sehyoon nasıl birisi? Neden acı çekiyorum?
Kendime bunları sormak istedim ama ifadelet canımı acıtmaya başladıkça kalem elimden düşüyor.
Bu kalem laneti yine etkisini göstermeye başlıyor, Gözüm doğan güneşin etkisiyle kamaşıyor... Uykumun geldiğini hissediyorum...
Uyanmak istemiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
historia
FanfictionKwan onu son kez kendine çekip sıkıca sarıldı. Sehyoon uyanıyordu, Bu rüya sona eriyordu.
