Academia de Lunar: Struggle of the Muggle

Chapter one

Siniklop ko ang aking buhok na bahagyang nililipad ng hangin habang tinatanaw ang bayan ng Nirvana. Andito ako sa pinakamataas na bundok na tinatawag nilang Damnatorum Montis, o kilala sa tawag na Lost Mountain.

Tanaw ko ang mga naggagandahang tanawin ng buong Nirvana, lalong-lalo na ang matayog na paaralan ng Academia de Lunar. It would be an honor to enroll on that prestigious school, kaso hindi ko magawa. It requires a lot of courage, survival skills and mostly, para lang sa mga may kapangyarihan yun.

I dont have one yet so I need to gain my medeis first before enrolling on that school. I want to train and follow my ancestors footstep; to be a known great medeiser. Kaso, how can I do that? Isa pa, wala pang nakakaalam na hanggang ngayon ay wala pa akong kapangyarihan, except from my own family.

My family dont want to risk me while I dont want to taint our name thats why we hide this issue. Once na may makaalam, magiging slave ako ora mismo. Kaya hindi ako pinapalabas sa bahay. Actually, I do understand them, but I'm so bored and stubborn that I sneak out whenever I want to.

I must take a breath. I need to clear my mind so that I can think of a solution to my dilemma. Pero nahihirapan pa rin ako dahil sa mga katanungan na nabuo sa isip ko. Bakit hanggang ngayon ay wala pa akong kapangyarihan? Am I adopted? A mortal or something? Ugh!

Sa kakaisip ko ng pwede kong gawing paraan, napatitig ako sa akademya. If I'm going to enroll there, I'm going to expose myself too. Lalo na at hindi sigurado kung lilitaw ba ang aking medeis o hindi.

But I'm willing to take a risk. It's still better than doing nothing right? My medeis may come out or not, gumawa naman ako ng paraan.

In this world, power is important. This represents your identity and determines how powerful you are. Your capability, your strength, and how they intend to treat you.

Tsk! I despised my situation. Kung ako lang sana ang mahihirapan, okay lang sakin. But I know that I will drag my family down, and that's the last thing I want to happen. Not in a lifetime.

I heaved one last sigh bago ako tumayo at pinagpag ang konting damo na kumapit sa suot ko. I fixed my headdress and carefully wrapped my robe around me para matakpan din ang mukha ko. When I know I'm ready, tumalikod na ako sa tanawin at pumasok sa kagubatan.

Memoryado ko na nga ata ang kasuluksulukan ng kagubatan na to dahil sa kakatakas ko. Kung saan saan na ako lumusot para lang walang makakita sa akin sa mga nakaraan kong pagtakas.

Bahagya kong binagalan ang paglalakad ng mabungaran ko ang mga kaedaran dito sa Gimaer. Unti-unti na namang umusbong ang inggit sa dibdib ko when I heard their laugh and giggles as they proudly show their medeis. They're normal, while I consider myself not.

I believe that having medeis in this society, you will fit in; while muggles, they're outcast. It will be considered as slave, para naman magkasilbi. Thinking of being considered as useless is horrible. So yeah, I badly need a medeis. I need to gain it or else, I won't survive the shame.

Malapit na ako sa bahay. I'm few steps away pero kailangan ko pa ring lagpasan ang mga kaedaran ko. Naglakad ako sa gilid ng daan at medyo binilisan para hindi masyadong pansin. I don't want to draw any attention, sagabal sa pag-uwi ko.

Nakahinga naman ako ng maluwag pagkapasok ko sa gate namin. Naglakad ako papasok ng bahay habang hinuhubad ang balabal na suot ko. My ash gray hair fell down at hanggang pwet ko na siya. Sinipat ko ito. Its been half a year mula ng putulan ito ni mama. Ang bilis talaga humaba ng buhok ko.

"You sneaked out noh?"

Nagulat ako ng nakitang naka-cross arms ang kuya ko at nakasandal sa gilid ng pintuan. Agad akong ngumiti ng pagkatamis tamis at napatawa naman siya. I immediately hugged him and he returned it without hesitation then kissed my forehead.