Benim bu alemden çıkmam gerekiyordu. Arkadaşlarımı bulmam bir şeye yaramazdı. Çünkü onlar buna inanmazdı. Aceleyle okuluma gittim. Bakınca orada zaman daha hızlı geçiyormuş. Çünkü dört sene sonrasındaydık. İnsanların garip giyindiği bir alemde, gerçek zamandan dört sene ileri bir yer. Ama tarihe baktığımda. Yani saate bir salise yarım kat daha hızlıydı. Ama bazen duruyor, idi. Ben hariç. Nedenini bende bilmiyordum. Her neyse. Orada her yerde daha canavarımsıydı. Vede ürkütücü. Buranın adını öğrendiğimde adın " Monster City" olduğunu öğrendim. Bu işi düzeltmem gerekiyordu. Aramaya başladım. Neyi mi? Kendimi. Diğer halimi bulup olanları anlatırsam, bana geri dönmenin yolunu söyleyecektir. Ama bütün şehir bana meşale ve tırmık fırlattı. Canavara benzemediğim içinmiş. Ama kostüm dükkanından bir tane aşırıp sonra yerine koyayırım. Diye düşünüyordumki, kostümlerin hepsi birer insan idi. Bende arada bir durmaları kullanarak şehirde kendimi aramaya başladım. Ama saklanmalar giderek daha da zor olmaya başladı. Ama yinede kurtularak kaçmaya ve aramaya devam ettim. O zaman anladım, zaman hızlı geçtiğinden yurt dışında üniversteye başlamıştım. Ve haklıydım. Bende düşündüm. Ama düşüne düşüne bir fikir bulamadım. Biraz daha düşününce bu garip düyada her şey oluyor o zaman yelkovanı ve akrebi geri götürebilirsem, uzay ve zamanı değiştirip, yani bu evrendeki. Nasıl kurtulduğumu görüp aynısını uygulayınca bu canavarımsı yerden çıkabilirdim. Ama en yakınn saat okuldaydı. Oraya kadar nasıl zarar görmeden gidebileceğim söz konusu idi. Ama kütüphanede de bir saat vardı. Orası daha yakındı. O yüzden oraya gitmem gerekiyordu. Ama oraya giden cadde şehrin en büyük ve insan yaşıyan bir yerdi. İşlerim çok zordu. Bende ellerimle taş kağıt makas oynayarak bir yere gidecektim. Sağ elim kazanırsa kütüphaneye, sol elim kazanırsa okula gidecektim. Ama hep berabere kaldılar. Bende kütüphaneye gitmeye karar verdim. Uzun yolu kullanarak daha az insanla karşılaşacağımı biliyordum. Ve öyle oldu. Kütüphaneden çevirme yapmam zor oldu ama yapabildim. Böylece benim evime dönmemim yolunu öğrendim. Okula gittim hemen dolabımı aramaya başladım. Caavar yüz on dört numarası olan dolabı açtım. Dolabımın içine girerek kendi evrenime girdim. Ama çıktığımda baktım hiç zaman geçmemiş. Böyle bir şey fiziksel açıdan bu imkansızdı ama.
