Hey sen. Evet sen. Bu yazıyı okuyan mükemmel insan. Evet sen bu hayatta gördüğüm en mükemmel insanlardan birisin, bunun farkında değilsin. Hadi gel beraber bunun farkına varalım. Düşün. Evet belki çok haksızlığa uğradın, evet belki sevilmedin, hayatın tadına varamadın, kendini fark edemedin. Dört tarafı kapalı bir yapayalnız tıslıyorsun kendini, belki canın çok yanıyor ama buna hep beraber son vereceğiz. Simdi senden kocaman bir söz istiyorum. "KENDİMİ ÇOK AMA ÇOK SEVİYORUM, KİM NE DERSE DESİN BEN MÜKEMMEL BİRİYİM VE ÖYLE DE OLMAYA DEVAM EDECEĞİM." Söz ver çünkü sen benim balıma gelen en harika sensin.
Bu yazı sana...
-Ve benim sana sözüm olsun, elimi uzatıp seni o düştüğün yerden kurtaracağım.
-Biliyorum. Sabırla bekliyorsun belki çünkü senin bu mükemmelliğini fark etmesini. Ama ben fark ettim ve sen sakın pes etme. Herkes fark edecek.
-Biliyorum. Karanlıkta kayboldun belki. Ama biz senin yolunu beraber bulacağız.
-Bu yazı sana. Evini kalbinin gizli sığınak yapıp evsiz, belki de kimsesiz kalanlara ve tüm evini arayanlara...
-Dibe batmış gibi görünen, en dibi, belki kötüsünü yaşamış olan sana bu yazı.
-Karanlıktan korkan fakat bunu kendine itiraf etmekten korkmayanlara.
-Perdeleri kapalı olmasın rağmen yıldızları izleyebilen herkese.
-Haritasını kaybetmiş ve kendine belki bu satırlarda yol arayanlara.
-Bize, hayallerimize ait bu gezegende kendi içindeki hapishanede tutsak kalmış herkese.
TEKRAR DENEYEN VE TEKRAR YENİLEN HER BİRİNİZE.
Şimdi sana iyi gelecek bir şeyler yapalım. Sen bu satırları okumaya önce dediğim incelikle anla ve sakın ihmal etme. Emin ol sana her şeyden, herkesten daha iyi tek şey sadece kendin. Simdi rahat bir yere geç. İsteğine göre loş bir karanlık oluştur. En rahat ettiğin şekilde okumaya başla. Önce şunu aklına sok sen mükemmel birisin. İnsanlar her ne kadar seni anlayamasa da iyi anlayacak kişi daima kendinsin. Şimdi kendine biraz zaman ver ve kendini daha iyi tanı. Kendi kendine bir şans daha ver. Üzgün müsünüz, kırgın mısınız ya da yorgun mu? Bunları kendinden saklama. "HAYIR YA BEN İYİYİM" diyerek kendini geçiştirme. Belki de korkuyorsun. Onu üzmekten ya da zarar vermekten. Belki de başka bir korkun var. Bunu kimseye söyleyemedin belki ama kendinden de saklama.
Oturun bir köşeye. Işıklarınızı kapatın. Önce kendi sessizliğinizi dinleyin. O sessizlikte tüm acılarını, tüm korkularını, ve yorgunluklarını duyacaksın. Ayrıca kendine yalan söylemeyi bırak artık. Çünkü kendine yalan söylemeye devam edersen asla kendine yardım edemezsin. Başını kaldır havaya ve kendi kendine kendi durumunu anlatmaya çalış. De ki kendine "Bak kendim... Ben kırgınım, ben üzgünüm, ben korkuyorum ve ben çok yorgunum." Ne hissediyorsan kendine açıkla her şeyi. Her ne olursa olsun kendinden hiçbir şeyi saklama. Çünkü en önce kendini tanıması gereken kişi aslında kendin. Kendine rol yapmayı bırak. Senin ruhunun gerçekleri bilmeye ihtiyacı var aslında. Çünkü sen iyiyim diye geçiştirdikçe o daha çok acı çekiyor. Anlamaya çalışıyor, eğer iyiysek neden bu haldeyiz diye soruyor sana... Ama sen iyiyim diye geçiştirerek onu duymuyorsun. Şimdi kendi kendine tüm gerçekleri açıklama vakti. Kendinize tüm hatalarınızı açıklayın. Daha sonra da kendi kendinizi, kendi ruhunuzu siz teselli edin. Çünkü hayatta kimsenin bize yardım edemeyeceği birçok şey yaşayabiliriz ama kendimizin kendimize, ruhumuza yardım edemeyeceği hiçbir şey yok. Sen kendi kendine her zaman yardım et. Her şeyin nihai çözümü sensin. Her şeyin çözümü sensin ve her şeyin çözümü sende, kendi ruhunda saklı. Sonra kapat gözünü, koy elini kalbine şöyle söyle "GEÇECEK, HER ŞEY, HEPSİ GEÇECEK.... HEPSİNİ BİRLİKTE GEÇECEĞİZ. SÖZ.
