SATANA

CHAPTER TWELVE:STUCK

_

Dahan dahan na ngang dumilim at wala pa rin akong magawa at mahanap na daan. Bukod doon ay nalaman ko pang walang ilaw dito.

I hate this.

Napatingin ako sa kanan ng bilang gumalaw iyong demonyo. Great. Stuck with this bullshit.

"Why is it so dark—oww" rinig kong aniya. Totoo nga namang wala talaga siyang makikitang ilaw sa pwesto niya dahil nasa sulok ito "Why are you here?!"

I looked at him intensely "Ulet ulet?" umiling siya at napatingin sa nakakumot niyang dibdib.

"You obviously raped me.." natatawang aniya pa pero hinayaan ko na at tumingala nalang kung saan "I don't know why you're still here.. you're maybe looking at my gorgeous dead body. Aside of that, you're guilty of what you did. I swear I will kill you if I see any bruise in my handsome face"

I tsked and looked at him again "Its really windy up here. Naka lock yung pinto bobo"

"What?!" gulat na gulat na aniya at sinubukang buksan iyong pintuan pero kahit siya ay hindi rin ito mabuksan "And what did you just call me? Bobo? How dare you?"

Tumingin ako sa kanya ng seryoso. Nakaupo lang ako sa isang upuan habang hindi pa rin makaisip ng tama "Kalalaki mong tao pero ang ingay mo!"

Isang malakas na tunog ang narinig ko mula sa aking kumukulong tiyan at agada gad akong napayuko. That was embarrassing!

"Look who's talking.." Nakita kosiyang yumuko at may kinuha sa mamahalin ngunit gusot gusot na kanyang bag "Here" iniabot niya ang isang malaking ramen na nakita ko rin kanina.

"How am i supposed to cook this?" i asked. 

May kinuha siya sa isang sulok at nakita kong isa itong electrical gas stove.

"Is this your house?" sarkastikong tanong ko habang naglalatag siya ng kagamitan sa sahig.

"This is just an abandoned building" 

Napansin ko ang tuloy tuloy na agos ng ulan. Bukod doon ay mukhang kailangan naming umusog ng pwesto.

Tumayo ako at tinulungan siyang ilipat ang mga gamit ng makita ko ulit siyang may kinuha sa bag. Isa iyong flashlight.

"Meron ka naman pala" i rolled my eyes.

He chuckled again like what he always did "Just for emergency. I thought you were gonna rape me. Its better to have lights off you know" hinayaan ko na siya at pinagpatuloy nalang ang pagluluto.

I still hate the situation between us. Pero hindi ko maiwasang magtaka kung bakit medjo komomportable na. He was not like this and he was cold inside the campus.

"You still have that cardigan beside you.." mahinang aniya habang nagsasalin sa kanyang kakainan.

I gripped the cardigan without saying a thing. Bakit ko naman sasabihin sa kanya kung ano 'to para sakin? 

"...Is there a problem? Hindi ko naman sasabihin kahit kanino" i looked at him again. 

"You know how to speak tagalog. Bakit hindi kana lang magsalita?"

"Tss i know how to but i'm obsessed with it. Pinagbabawal kaming magsalita ng tagalog kapag andiyan ang pamilya namin" sagot niya.

"Thats weird. Also i'm not your family" natatawang sabat ko naman.

"I'm also forgetting words in tagalog.." tumikhim siya at nagpatuloy sa pagsasalita habang ako naman ay patuloy lang sa pagkain "So wouldn't you tell me about that thing?" turo niya sa cardigan ko.