When My Life Begins(On-Going)

06

"See you again."

Paalam ko kay Kace nang makarating kami sa parking lot dahil uuwi na siya.

And after that day we didn't see each other as often because he said he was planning to build another branch so he will going to have a busy schedule and I also need to focus on what I want in my life and make decisions about what i'm going to do when the time has come if my parents ask me about my answer to their offer.

It was early in the morning and i'm still sleeping when someone knock on my door. "Ang aga aga lakas mambulabog." Bulong ko sa sarili habang kinukusot ang mata. Napuyat ako kagabi dahil sinipag akong magsulat ng story.

"Xavia!we will going to have a vacation!" yakap agad niya sakin.

Bungad agad ni Kesley pagkapasok pa lang ng condo. Bigla na lang siyang pumunta sa kung ano man ang dahilan niya. Maingay na naman ang paligid, matic 'yon.

"At sino naman ang nagsabi niyan,aber?" Pinagkrus ko ang braso ko sa tapat ng aking dibdib at tinaasan siya ng kilay. "You're so busy lately that's why you don't know what are we talking about on the group chat." Sabi niya at sinalampak ang sarili sa sofa.

I sighed heavily and go to kitchen to make some coffee for me. Syempre sakin lang. "I just need some time for myself!" I shouted from the kitchen for she to hear me.

"Okay, eto na nga... napagplanuhan ng squad na magbakasyon kahit tatlong araw lang. Location is in Boracay since most of us was travelling out of the country, we decided to go to Boracay. We still clearing our schedule para mapagplanuhan kung kelan but we said that we should celebrate exactly on your birthday." Paliwanag niya habang nakapatong pa ang paa sa lamesa.

I walked in to the living room and sit on the couch beside her. "Bakit tinapat niyo pa sa birthday ko?" Nagtataka kong tanong.

Pinaningkitan niya ko ng mata at humigop na lang ng kape, "Bakit naman hindi? May lakad ka ba sa araw na 'yon?" Tanong niya habang umuusad palapit sa akin. Parang sobrang dami niyang alam tungkol sa buhay ko. Hindi nga kami madalas nagkakausap dahil sobrang busy niya.

"Anong pinagsasasabi mo diyan? Ni hindi ko nga alam kung ano magiging ganap sa araw na iyon eh." sabi ko pa at nilagay yung tasa sa lamesa. Pinagkrus niya ang braso sa tapat ng dibdib habang nakatitig pa din sa akin.

Tinignan ko siya ng masama, "Sobrang weird mo ngayon, kesley." sabi ko habang nakatingin pa din siya sakin. "Baka naman ikaw ang weird, sobrang dami mo ng utang sakin na kwento ah."

Nag-iwas  ako ng tingin dahil mukhang alam kona agad ano ang patutunguhan nitong usapan na ito. " Akala mo ba hindi ko alam ang ganap sa buhay mo, Xavia De Lazzari?" may alam nga siya at hindi ko alam kung bakit at paaano. "Ano na bang ganap sa inyo ni Kace?" Agad na nag-init ang pisngi ko noong marinig ko ang pangalan ni Kace.

"W-Wala... anong magiging ganap?" Pagtatago ko pa kahit alam ko namang may alam siya tungkol saming dalawa. I mean, were not in a relationship,yet. I can say that it's complicated. "Sobrang denial mong tao. Kung hindi pa kami nagkita ni Kace nung nakaraan ay hindi ko pa malalaman." Halos lumuwa ang mata ko dahil sa ibinunyag niya. Yung lalaki talagang yun, humanda talaga siya sakin.

Napatitig lang ako sa kanya at kitang kita sa mukha niya na natutuwa siya  sa sinabi niya.Uminom na lang muna ako ng kape dahil sa kaba sa kanya. She chuckle at me, "Huling-huli kana, I mean kayo.So, kayo na ba? May nangyari na ba?" halos maibuga  ko  yung iniinom sa kanya. "Kesley! You need to go to church." I said and place the cup of coffee on top of the table.

"I'm didn't say anything wrong, I just want to know if what is happening between the two of you." she defended herself. "We're just...f-friends. And that's all." Ako ata ang dapat magkumpisal sa simbahan dahil sa pagsisinungaling ko simula kanina.