Moon Among The Stars

Prologue

******

I was about to leave for work when i heard Chandria crying. Nagwawala ito at di man lang mapatahan ng kanyang nanny.

"What's wrong? Why is she crying?," Tanong ko. Agad namang lumapit sakin ang bata at umiiyak na yumakap.

"Eh kasi po ma'am Selene nagpupumilit pong puntahan si sir. Eh may pasok po siya ngayon," Nahihiya at takot na sagot nito. Takot ang mga ito sakin dahil siguro sa masungit at strikta kung pananalita.

She want to go to the hospital?

Natigilan ako, I don't like hospital. I have a bad memories in the hospital kaya as long as i can ayokong pumunta kahit ospital pa mismo nang pamilya namin.

"Hush now sweetie. I'll just call daddy okay?," Tumahan ito saka pinunasan ang luha sa namumula nitong pisngi.

"Oh? Hey?," sagot ng kabilang linya.

"Are you still in the hospital?

"Yeah, why?

"Chandria is looking for you. Ilang araw kanang hindi umuuwi ng bahay at hinahanap kana ng anak mo.

"Tell her, I'm busy right now.," Buntong hininga nitong sagot.

"Oh come on! What's new? She's your daughter. Bigyan mo naman siya ng oras, she needs you.

"Doc.. naka ready na po ang OR," boses ng babae ang narinig ko sa kabilang linya. "I'm sorry. Sabihin mo babawi ako sa kanya. I'll call you later," huling wika nito bago maputol ang linya.

Napasapo ako sa aking noo hindi ko alam kong paano ko ipapaliwanag sa bata na busy ang daddy niya na hindi ito malulungkot.

Maliban sa bad memories sa ospital mas pinili kung hindi mag doctor katulad ng mga ito dahil halos wala nang oras ang mga ito sa pamilya. Mukha man akong makasarili sa paningin ng iba pero gusto ko lamang gugulin ang aking oras sa aking pamilya at sa mga bagay na gusto kong gawin sa buhay.

Pero nakakalungkot dahil nakikita ko ang aking sarili dati kay Chandria. I promised to myself na as long na kaya ko I don't want her to feel kung ano man ang pinagdaanan ko dati.

"Come here sweetie, i have something to tell you," lumapit ito at kumandong sakin.

"You know... Daddy is busy treating the patients in the hospital that's why hindi ka niya maaasikaso for now but i'll be with you today after school okay??," Nakangiti kong ani. Hindi ko alam kung maiintindihan nito ang aking mga sinabi. She's just 5 yrs. Old.

"Okay," walang ka gana gana nitong sagot.

"Why? Don't you want to be with me?

"I like it.. but i miss dad," malungkot nitong ani. I feel sorry for her.

"Do you want to go to the mall? Let's eat and watch movie or maybe amusement park?," Napangiti ako ng biglang lumiwanag ang mukha nito.

"Yes! Yes! Yes!! I want to go the amusement park," masayang wika nito habang tumatalon talon.

"Okay then. I'll pick you up after your class okay?," Masaya itong tumango.

Inihatid ko muna ang mga ito sa school.

Napangiti ako habang pinapanood si chandria na masayang naglalaro. Mahina akong napabuntong hininga nang maalala na never kong naranasan nung bata ako mag amusement park with my parents. They have no time for this.