Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ʟᴇᴛ'ꜱ ꜰᴀʟʟ ɪɴ ʟᴏᴠᴇ ꜰᴏʀ ᴛʜᴇ ɴɪɢʜᴛ / ꜰɪɴɴᴇᴀꜱ
Oy ve yorum atan elleriniz dert görmesin~Mr. Turp
Yeni stony kurgum downtown'a da şans verebilirsiniz 🫶🏻
ⓢⓣⓐⓡⓚ
Ağızından acı içinde bir inilti kaçarken adeta tükürdüğünü yalıyordu. Kendini sorguladı -her zaman olduğu gibi- neden bu güne kadar kendini savunmayı öğrenmemişti ki? Ya da neden her gün ona zorbalık uyguluyorlardı? Başka zengin mi yoktu kasabada?
Güzel ve sıcak bir yaz havası kasabaya merhaba demişken tek isteği sadece okula gitmekti. Okumak bu hayattan aldığı en büyük zevkdi. Ne baba parası ne de sahip oldukları umrundaydı, tek isteği Tanrı'nın ona vermiş olduğu hediyeyi en iyi şekilde kullanıp kendi ayakları üzerinde durmak. Fakat çevresindeki insanlar -en azından çoğu- buna izin vermek yerine olabildiğince köstek olmaya çalışıyordu.
"Hadi ama Stark! Tonlarca paranın tek varisisin ve cebinde başka para yok mu?" Diye sinirle söylendi siyah, hafif uzun saçlara sahip olan çocuk. Mavi gözleri çok acımasızca bakıyordu. Bir eli yerde kanlar içinde yatan esmer gencin yakasındaydı.
Tony başını iki yana salladığında bir yumruk daha yedi suratına, gözlerini kıstığı anda eli dudaklarına doğru gitti. Alışmıştı artık her elini yüzüne attığında hissettiği sıcaklığa. Kan görmek uzun bir süredir ona iğrenç veya korkutucu olarak gelmiyordu. Ama şu acıya bir türlü alışamamıştı.
"James! Bırak artık çocuğu."
Bu sesi tanıyordu Tony. Kim bilir kaç defa dayak yemenin ortasında onu çekip kurtarmıştı. O an tanrıya bir kez daha teşekkür etti.
James, Tony'nin yakasını bırakıp ayağa kalktığında Tony de uzun süredir acıdan kapalı tuttuğu gözlerini araladı. Karşılaştığı ilk şey tepesinde ona şefkatle bakan bir çift zümrüdü andıran yeşil gözdü. "Gel hadi." Dedi elini uzatırken.
Tony elini tutup ayağa kalktığında dağılmış saçlarını elinden geldiğince düzeltip çantasını yerden aldı. Ardından arkasına bile dönmeden oradan uzaklaştı.
"Yapma şu çocuğa şöyle şeyler, başkası mı kalmadı?" Dedi sinirle, Tony gittiği anda başka birine dönmüştü sanki. Sinirden, yeşillikleri ateş rengine bürünmüştü.
"Sırf sen çocuğa bir şeyler hissettiğin için en büyük lokmayı hiçe sayamam," bir yandan da elindeki paraları sayıyordu. Yüzündeki gülüş büyüdüğünde elindeki parayı ikiye bölüp yarısını Stephen'a uzattı. "Hadi al şunu da moralin düzelsin."
