İçimden Gelenler

küçük denemem;)

İnsan bazen ne yaptığını bilmiyor gerçekten...Geriye dönüp baktığında olanları kendinin yaptigina inanamıyor.Sadece acı bir tebessüm kalıyor dudaklarinda.Hissettiriyor kendini.Her ne kadar kötü olsa da anı anıdır diyor kendi kendine.Film şeridi gibi geçiyor hayatı gözlerinin önünden.Kah gülerek kah ağlayarak geçirdiği günleri hatırlıyor,yine o tebessüm gelip oturuyor dudaklarina.Bir türlü silemiyor.Ailesini düşünüyor o anda içini sevginin verdiği sıcaklıkla doluyor ama saf değil bu duygunun içine hüzün katılmış acı da pişmanlık da...Özlemle anıyor o günlerini.Çocukluğuna dönüyor bir anda o dertsiz, tasasiz güldüğü günleri anıyor...Keşke diyor keşke değerini bilseydim o günlerin.Her şeyi hatırlıyor sonra sevdiğini, sevildildigini, mutluluğu, heyecanı herşeyi...Soruyor nefsine sen diyor sen hiç ölmeyecek misin? Nefsinin tiz kahkahası yankılanıyor sen var oldukça ben hep seninleyim diyor.Ürperiyor bir anda belli ki içinin pencerelerini açik unutmuş .Yine de herşey bitmedi diyor kendine herşey bitmedi...Içine bir umut ışığı doluyor, kalbinin o umut şarkısını duyuyor, umut diyor içinden umut...Mırıldanıyor kendi kendine umutmuş demek insanı ayakta tutan, umutmuş demek o muhteşem yapının temeli, umutmuş demek kaybolan yılların telafisi...Demek bende umut eksikmiş diyor, herkesin ufka doğru umutla baktığını hatırlıyor  ve yakalıyor kendini ufka bakarken camdan yansıyan siuletinde. Evet evet oldu işte onun  da kalbi artık umut dolu...Ne olursa olsun vazgecmeyecegim hayattan diyor, sımsıkı sarilacagim hayata. Annesi geliyor aklına birden. Annemm diye sızlıyor içi. Meğer ...meğer senden başka kimse beni karşılıksız sevmezmiş, bir tek senin dizlerine başımı koyduğumda hissettim sevginin kokusunu. Şimdi belki yanımda değilsin ama hep yüreğimdesin.Keşke hayatın akışı içinde kaybolup seni unutmasaydim.Annemm keşke bulduğum zaman kırıntılarını birleştirip senin yanında olsaydım.Toprağına değiyor ellerim sanki sana dokunuyormuşum gibi geliyor.Ama sıcak değil, buz gibi.Ne olur affet beni annem.Biliyorum sen kiyamazsın bana, peki ben sana nasıl kıydım annem? Içimdeki bu yara, bu vicdan azabı beni için için öldürüyor beni...Annem tek kaldım bu hayatta bir çikmazdayim, sanki bir kara deliğin dibindeyim düşersem  bir daha çıkamam anne, bir daha ayakta duramam enkazı döner yüreğim, bedenim...Yüzümde bir sıcaklık hissediyorum.Elime bir damla gözyaşı  düşüyor ağliyormuşum meğer...Annem sakın ellerini çekme yüreğimden...O pamuk ellerinin,sevgi dolu gözlerinin sıcaklığı kalsın içimde...Sen hiç üzülme annem rahat uyu yerinde, yüreğimde.Sana dualar edeceğim içimden. Nasılsa bulaşacağız bir gün, işte o gün annem yeniden başlayacak hikayemiz...