2.Bölüm/Hissizlik

17 0 0
                                    

''Bugün okula gitmek istemiyorum''. Yatağımda doğruldum ve yere doğru baktım. Dün geceyi düşündüm. Hangi ara uyudum ki? Karşımda duran kırık aynaya baktım. Saçlarım birbirine karışmış ve çökmüş bir yüz. Okula gidecek halim hiç yok. Bence gitmemeliyim. Gitmeyeceğim, evet. Devamsızlığım zaten hiç yok. Merakta etmezler, zaten sınıfta olup olmadığım belli bile değil. Bugün her zaman kafamı dinlediğim yere gitmeliyim. Yanıma kulaklığımı alıp, hislerimi geri döndürmeye çalışmalıyım. Hislerim deyince, içimden ağlamak geliyor. Hayır! Ağlamamalıyım. Ağlamayacağım. Ağlamak yok..

Saate baktım. Saat 06:00. Harika. Uykumda yok. Kalkıp üstümü giyindim. Aynada kendime bakmamaya çalışıyordum ama ne yazıkki sokağa aynaya bakmadan asla çıkmam. Üstüme bir dar paça siyah kot pantolon üzerime kalın salaş kırmızı kazağımı giydim. Saçlarımı taradım ve yandan mısır örgüsü yaptım. Mutlu gibi görün. Hayır, makyaj yapmayacağım. Canım hiç istemiyor. Sabahın zaten körü. Evden çıktım ve ilerlemeye başladım. Elimde müzik çalarım kulaklığım, ilerliyorum. Evin, yalnız kaldığım o korkunç evin, biraz ötesindeki deniz kenarına indim. Yıllardır orada bulunan banka oturdum. Kulaklığımı taktım ve gözlerimi kapadım. İşte en sevdiğim şarkı.


Yüzünden gözyaşlarının sel gibi aktığını hatırlıyorum. 

Bir rüzgar esip saçımı savurdu. Saçım burnumun üstünde durdu. 


Sana asla senin gitmene izin vermeyeceğimi söylerken 

Kelimeler gittikçe beynimde büyümeye başlamıştı.


Tüm o gölgeler neredeyse senin ışığını öldürecekken 

Yine en yakın arkadaşım dediğim kişiyi hatırladım. Elimi saçıma götürüp çektim.


Senin bana "beni burada yanlız bırakma" dediğini hatırlıyorum. 

Seni asla bırakmayacağım, bırakmayacağım.


Ama bunların hepsi öldü ve gitti ve bitti bu akşam 

Ben öldüğünü pek sanmıyorum, inanmıyorum.


Sadece gözlerini kapat 
Güneş batıyor 
Sen iyi olacaksın 
Şimdi kimse seni incitemez 
Gel gündüz ışığı 
Sen ve ben sağlıklı ve güvende olacağız. 

Bu şarkıyı hep çok severim, beni ağlatan tek şarkı bu olabilir.


Pencereden dışarı bakmaya cesaretin yok mu sevgilim 

Seni yeniden görme hayallerim yüzünden benim cesaretim yok işte.


Her şey ateşe verilmiş


Kalbimde.


Kapımızın arkasındaki savaş gittikçe kızışıyor 


''Yeter!'' dedim ve ayağa kalktım. Saçmalık değilmiydi bu? Bir başkası için gözyaşlarımı tüketmek.. O sıra yeniden şarkının sözlerini duyuyorum.


Bu ninniye tutun 
Müzik gitse bile 

Kalktığım yere yeniden oturdum. Oturdum ve denizin dalgalarına odaklandım. Gökyüzüne baktım, güneş doğuyordu. Gökyüzünde verdiği kızıl renklerle.

Sadece gözlerini kapat 
Güneş batıyor 
Sen iyi olacaksın 
Şimdi kimse seni incitemez 
Gel gündüz ışığı 
Sen ve ben sağlıklı ve güvende olacağız. 

                                                      * * *

Saat kaç olmuş meğersem. Kaç saattir burada oturuyorum ben? Saat 12:00. Kalkıp biraz yürümeliyim. Oturmaktan bir yerlerim düzleşecek artık. Deniz kenarına ilerledim ve uçsuz bucaksız ufuk noktasına baktım. Yerden bir taş alıp denize fırlattım. Elimle kulaklarımı kapattım, dış dünyanın seslerini duymak istemiyordum. Hissizleştim gittikçe, hissizleşiyordum. Hissizleştikçe, her gün daha fazla ölüyordum.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jan 31, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Aralık Soğuğu/Mum Işığında Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin