ASKIDA / Hani her insan kendi hayatının baş rolüdür diye bir söz var ya. Her insan kendi yalanlarının baş rolüdür. Hayat doğru yazılır. Yanlış yaşanır... \/\/\/\/\/\/ "İsmini neden sevmediğini anladım Hifa." dedi önümde diz çökerek. "Neden?" diye sordum. Bu kadar yakınımda olması tuhaftı. Hep mesafe olurdu bizim ar...
Tüm kitaplarda kız ve erkek ya üniversite koridorunda hızlı giderken çarpışarak, ya erkeğin arkadaş grubu ile iddalaşması sonucu, ya rast gele numara sallayıp mesajlaşarak, ya yeni bir yere taşınarak, ya öyle, ya böyle, ya şöyle tanışıyor. Bizim tanışmamız böyle sıradan olsun olur mu? Sen sahilde böyle otururken ben...
Bu kitap, "Hiçbir üzüntü, mutsuzluk ve acı olmadan bir hayat sürülemez ve böyle bir kitap bile yazılamaz." diyen edebiyat hocama tepki olarak yazılmıştır. Trabzon Kurgusu olup, herkesin okuyabileceği ful mutlu, mutsuzluğa dair tek cümle bile barındırmayan bir kitaptır... Bu kitapta ne üzüntü ne mutsuzluk ne acı...
Zihni birçok benliğe bölünmüş bir kız... Onu o bölünen kişiliklerinden kurtarmaya çalışan bir çocuk... /\ Sözcüklerin anlamını yitirdiği araf denen kısımda ikimizin ruhları idam edildi. O an gözlerimizin birbirine değen gözbebekleri birbirine uzattı ellerini. Akan her damla yaş çektiğim her acıdan intikam aldı. Büyük...
Bilinmeyen Numara: Kendine iyi bak, gün gelir ben bakarım. Karantina günlerinde canınızın sıkıntısı gitsin diye geri döndüm, hem beni çok zorlamayacak bir kurgu, hem kolay yazabileceğim hem kafa dağıtabileceğim falan... Veee çok sık bölüm gelecek haberiniz olsun. Kısacasıııııı iyi okumalar yavrularım :*
Teoman: Dün gece sövüp sövüp suratına telefon kapattığın kişiyim ben Elçin: Ya ne dün gecesi ne telefonu hiçbir şey hatırlamıyorum ne saçmalıyorsun? Teoman: Sen hala uyuyor musun? Elçin: Kısmen Elçin: Mesaj sesine uyandım aptal Teoman: Çok belli Teoman: Dün gece uykulu uykulu arayıp paket aşımı yaptığın için sövüp...
Bir kız... Bir de ses... Hayalet bir ses... Ama gerçek. Biraz da doğa üstü... 《Korku kitabı değildir.》 Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu. Biraz zaman korktu. Biraz zaman kovdu. Ama sonra alıştı o sese. Dokundu. Sarıldı. Öptü. Arkada...