"Neden olamayız peki?" Oturduğum bankta, ona biraz daha yaklaşmamla gözlerini okul bahçesinde gezdirmeye başladı. Benden etkileniyordu. Benden ben bile etkileniyorken onun benden etkilenmesi gayet normaldi. Gözleri okul bahçesinde dolaşmaya devam ediyordu. Gözlerinin bende olmadığından fırsat bilip elimi koluna koydum...
Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi...