Bir adam tanıdım. O benim aydınlığım oldu. En çaresiz anımda, geçmişin gölgesi altında ezilen ruhumu oradan kurtardı. Yürek acıdan başka tüm hislere yabancıyken, yaşayan bir ölü yeniden canlandı. Gülümsemeyi öğrendim. Çekilen onca acıya rağmen gülümsemem gerektiğini. O adam Baran'dı. Nefret duyduğum şehrin sokakları...
Nefesi kesildi. Kalp atışları hızlandı. En kötüsü ise; yine kasıklarında tatlı bir sızı dolandı. Bu adam farklıydı. Bu adamın zümrüt yeşillerinin siyaha çalacak kadar koyulaşması bile muazzamdı. Bu adam tehlikeliydi. Ama bu adam arzuydu. Bu adam kırmızıydı.
-hey buzdolabınız çalışıyor mu? -Evet? -Yorgun olmalı fişten çıkarın o zaman çalışmaz! ha hahhaaha *dıt dıt dıt* "kapattı! hah hahha" Bu gibi şakalar bazen yanlış kişiye denk gelebilir dikkatli olun. 😸
