Από μικρη είχε ένα όνειρο ζωής... Να φύγει από τη μικρή κλειστή κοινωνία που μεγάλωσε και να ανοίξει τα φτερά της. Τα βήματα της την οδήγησαν στο μόνο μέρος που θα μπορούσε να το κάνει... Στη πόλη των Αγγέλων φυσικά... Ήταν τόσο αθώα που θεωρούσε ότι το Λος Άντζελες, θα ήταν για εκείνη μια καινούρια ζωή... Μέσα στην...
Μα τι είναι το σήμερα; Ένα γεμάτο χθες.... Γεμάτο λάθη. Γεμάτο πόνο. Γεμάτο δίψα για ζωή μα τελικά καταλήγει στο θάνατο... Είναι η διδαχή της μέχρι πρότινος ζωής μας... Σωστά; Κράτα με σήμερα... Ίσως το αύριο να μην ξημερώσει για εμάς... All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση κα...
Ένα φύσημα θέλει... Τίποτα παραπάνω ... Αν πιάσει βοριάς, σε παρασέρνει και σένα Σκορπάει τα πάντα στο πέρασμά του. Σχέσεις στιγμές, φιλίες... Η Ξανθίππη και ο Άρης είναι από παιδιά μαζί... Δύο διαφορετικοί άνθρωποι ενωμένοι και δεμένοι με μια φιλία που δεν υπολογίζει τίποτα. Ένα ταξιδάκι θα είναι η αρχή για το τέλο...
Υπάρχουν πολλές σιωπές... Ποια θα είναι η δική μας; Μερικές είναι γεμάτες πόνο... Ενοχές... Χαρά... Ευτυχία ... Συγκίνηση... Λύπη... Προσμονή.... Αγάπη.... Έρωτα και πάθος... Καταστροφή και χάος... Όλες κατι κρύβουν.... Τι υπάρχει άραγε πίσω από τη σιωπή; Ίσως τίποτα. Ίσως τα πάντα... Ίσως θέλεις να μάθεις αλλά ίσως...
Υπάρχουν πολλές σιωπές... Ποια θα είναι η δική μας; Μερικές είναι γεμάτες πόνο... Ενοχές... Χαρά... Ευτυχία ... Συγκίνηση... Λύπη... Προσμονή.... Αγάπη.... Έρωτα και πάθος... Καταστροφή και χάος... Όλες κατι κρύβουν.... Τι υπάρχει άραγε πίσω από τη σιωπή; Ίσως τίποτα. Ίσως τα πάντα... Ίσως θέλεις να μάθεις αλλά ίσως...
Πάντα μου έλεγε πως δεν έπρεπε να είμαι μαζί του σήμερα... Πως έπρεπε να είμαι μαζί του "Χθες"... Τελικά αυτό το χθες μας κατέστρεψε.... 🔞 **Το παρόν έργο είναι στη κατηγορία άνω των 18. Όσοι είστε κάτω των 18 διαβάζετε με καθαρά δική σας ευθύνη** Επίσης όσοι έχετε θέματα με τις...
Μυτιλήνη, έτος 1950 Δύο οικογένειες ενώνονται με βαθιά κατάρα... Η εξουσία έχει ποτίσει με αίμα και πλέον αυτό το αίμα θα ζητήσει δικαίωση. Ο τόπος είναι γεμάτος μυστικα και κρίματα που βρίσκονται βαθιά θαμμένα στα ερείπια μιας άλλης εποχής και μια εξαφάνιση θα αναζωπυρώσει το χειρότερο φόβο όλων... Ένας νέος κύκλο...
«Ντάρια δεν γίνεται να με φιλάς.»η φωνή του βγήκε περισσότερο βραχνή από όσο υπολόγιζε και είχε σχεδόν ανατριχιάσει. Τι στον διάολο; «Γιατί;»τα μάτια της γυάλιζαν στα δικά του, φαινόταν ικανοποιημένη. «Γιατί είπαμε ότι δεν έχουμε τέτοια σχέση. Δεν πρέπει να ξανά γίνει αυτό, εντάξει;» ...
Νίνα: Τον θέλει σαν τρελή, αλλά πρέπει πάσει θυσία να μείνει μακριά του. Άλεξ: Την θέλει σαν τρελός και δεν θα αφήσει τίποτα να τον εμποδίσει από το να την κερδίσει. Εσείς; Τί θα κάνατε αν θέλατε κάποιον πάρα πολύ, όμως δεν μπορούσατε να τον έχετε;
«Και ποια είναι η πρότασή σου;» «Συνεργασία Βολκόβ. Μια συνεργασία που δεν θα σπάσει εύκολα, θα είναι από τους δεσμούς που είναι ιεροί και δεν τους καταπατάς.» Ο Αρσένι τον κοίταξε περιμένοντας να συνεχίσει. «Θέλω να παντρευτώ την κόρη σου.» ...
Όταν η κολλητή σου, σου κανονίζει ραντεβού εν αγνοία σου μ' έναν άγνωστο άντρα, η πρώτη σου σκέψη ποιά είναι; Εμένα πάντως ήταν να φύγω. Κάτι μέσα μου όμως μ' έκανε να το επιχειρήσω. Δεν περίμενα ότι ο άγνωστος, ψηλός, γυμνασμένος, μυστηριώδης, καυτός άντρας ονόματι Τζάκσον Κρέην, εκτός του ότι φαινόταν από εκείνους...
Κρήτη , Μοίρες 1964 Γλώσσα έχει, μα λαλιά δεν έχει ... Μύθοι πολλοί, ιστορίες ατελείωτες , εικόνες, πίνακες, ποιήματα... Πολλά έχουν ειπωθεί μα όλα έχουν την ίδια κατάληξη... Το ίδιο ριζικό.... Την ίδια μοίρα.... Έκλεψαν τη λαλιά από το πιο όμορφο πουλί κι εκείνο πλέον έφυγε φοβισμένο κλαίγοντας... Μη κλαίς μικρό μου...
Της έμενε μόνο ένα κεφάλαιο για το τέλος... Ύστερα από τόσο κόπο, τόση ενέργεια, τόση μοναξιά , τόσες νύχτες που πέρασε γράφοντας , είχε φτάσει επιτέλους στο τέλος... Της κόστισε ακριβά. Δεν είχε προλάβει ούτε το νυφικό της να παραγγείλει και ο γάμος της απείχε μόνο ένα μήνα . Ο υπολογιστής είχε αρχίσει να καίει αφού...
Τρεις κοινωνίες.... Τρεις διαφορετικοί κόσμοι... Ένας παράδεισος για λίγους και εκλεκτούς και μια κόλαση για τους υπόλοιπους... Το κλειδί για τη σωτηρία , είναι δυσεύρετο και ο κόσμος πεθαίνει.... Μέχρι που τα μηχανήματα τρελαίνονται.. Τα κάστανα της μαλλιά γίνονται λευκά και φεύγει σαν κυνηγημένη.... Η σωτηρία μόλις...
"Θέλεις να σου μάθω τι πραγματικά εστί έρωτας;" τη ρώτησε κι εκείνη παρέμεινε στατική να κοιτάζει βαθειά μέσα στα μάτια του . Είναι τρελός ; αναρωτήθηκε μετακινώντας το κορμί της λίγους πόντους μακριά. "Καλημέρα !" η φωνή της μητέρας της έφτασε στα αφτιά της και εκείνος γύρισε αμέριμνα προς τη καφετιέρα. Ο Κάσιεν...
Ανηθικότητα...Βιασμοί... Ανθρώπινα κτηνοι και σπαρακτικες κραυγές. Αυτά που είδαν τα μάτια μου δεν θα τα ξεχάσω ποτέ... Τώρα καταλαβαίνω πόσα πέρασε η μάνα μου. Τώρα καταλαβαίνω τι εστί να σε μετατρέπουν σε ένα κομμάτι κρέας. Θα παλέψω. Θα την βρω... Κι όταν τη βρω , θα εύχονται να μην είχαν γεννηθεί όλοι τους ! "Ά...
Του είπα κράτα με και μου είπε πεθαίνεις... Του είπα νιώσε με και μου είπε δεν μπορώ... "Μη αγγίζεις !!" "Αυτη ήταν η ζωή σου Κοριτσάκι μου ... Βάστα γερά και φύγε με το κεφάλι ψηλά..." "Σ'αγαπάω ακόμα...." "Ζήσε για μένα...ζήσε για μας ..." "Πώς μπόρεσε θεέ μου ..." "Δεν υπάρχεις πλέον...." "Αντέχω; ΌΧΙ... Δεν μπο...
"Τι είσαι;" Ρώτησε τρομοκρατημένη και έκανε ένα βήμα πίσω. Η ομίχλη έγινε ακόμα πιο πυκνή και πλέον το μόνο που ξεχώριζε ήταν τα κατακιτρινα σαν φλόγα μάτια του ... "Ότι και να ειμαι δεν θα με θυμάσαι απο αύριο... Για την ακρίβεια δεν θα υπάρχεις..." Της δήλωσε και ένωσε τις παλάμες του. Μπλε , ένα έντονο βαθύ μπλε...
And he said that together we can rise ... Πόσα αναπάντητα ερώτημα και πόση θλίψη κρυβόταν πίσω από πράξεις βεβιασμενες , πράξεις γεμάτες μεν ανιδιοτέλεια αλλά χαντακωμενες σε ένα βούρκο που δύσκολα θα έβγαινε κάνεις... "Μην το κάνεις!" Ούρλιαξε η Λίλιθ αλλά εκείνος της γύρισε την πλάτη... "Αν δεν θες να ξεπληρωσεις...
Μείνε... είπα κι εκείνος γέλασε. Πόσο αστείο του φάνηκε να με βλέπει να υποφέρω; Πόσο άρρωστο ήταν από την πλευρά μου να ψελλιζω αυτες τις λέξεις.... Για εκείνον ήμουν ακόμα ένα θύμα στο κατεστραμμένο και διεστραμμένο μυαλό του .... Η έτσι πίστευα... Για εμένα ήταν όλα όσα κορόιδευα και καταδικαζα... Όλα οσα απαρνι...
Freedom is not always an option... But he, gave her something of himself to hold...
Έπρεπε να εκτελέσει μια απλή εντολή... Να φέρει πίσω τον πρίγκιπα. Τον δαίμονα που όμοιο του , δεν είχε ξαναδεί κανείς. Κατά πόσο θα τον βρει; Είναι η μοναδική που μπορεί να σταθεί σε μια μάχη απέναντι του και να κερδίσει. Είναι όμως η αγάπη του για μια θνητή, τοσο ικανή για να τον κάνει να παλέψει ενάντια της ; ...
''Όταν λες να χορέψω για να δουλέψω εδώ, εννοείς να κάνω στριπτίζ;''τον ρώτησε έντονα και τα μάτια της σχεδόν πετάχτηκαν από την έκπληξη. ''Ναι. Δέκα χιλιάρικα, δέκα μήνες δουλειάς, αυτή είναι η συμφωνία. Την παίρνεις ή παίρνεις δρόμο και λες αντίο στον αδερφούλη σου.'' H Άννα θα πέσει στην ανάγκη του Νικολάι για ν...
Η κόλαση... Το καθαρτήριο... Ο παράδεισος... Η Άλισον αδυνατεί να εισχωρήσει στο μυαλό του δικού της Δάντη... Αντέχεις να περάσεις μαζί της τα τρία στάδια; All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά
Μια λέξη αρκεί για να σπείρει το τρόμο στους δρόμους της Αμερικής και όχι μόνο.... Ποια είναι; Ντόμπερμαν, φυσικά... All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά
Μισό μπουκάλι Μπρούσκο, λίγο γάργαρο νερό και η κυρά βγήκε μέσα στα αγιάζι... Στάθηκε απέναντι και κοίταξε τρομαγμένη... Οι μοίρες μέθυσαν , έμπλεξαν τις κλωστές τους και στης ζωής τον αργαλειό τα έβαψαν όλα κόκκινα... Πόσα είδη υπάρχουν άραγε; Το κόκκινο του πάθους... Το κόκκινο του αίματος.... Το κόκκινο της αμαρτία...
Οι σχέσεις τών ανθρώπων ήταν ανέκαθεν περίπλοκες και οδυνηρές σε κάθε τους μορφή. Είτε αυτές ήταν συγγενικές, είτε ερωτικές, είτε φιλικές, είτε επαγγελματικές... Κάθε μία έκρυβε μέσα της παγίδες και όχι πάντοτε εξεπίτηδες. Έτσι είναι η ζωή και αυτοί ειμαστε εμείς οι άνθρωποι... Σαν τα καράβια κι εμείς... Ψάχνουμε...
" Όταν το φεγγάρι γεμίσει...θα έρθω...Μην αρνηθείς αυτό που είναι ήδη γραμμένο...." Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα. Κατοχυρωμένο κάθε νομικό δικαίωμα
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Maradel books. Ίσως κάποια μέρα , να λάμψει και για μας εκείνο το αστέρι που τόσο λάτρευες... Ίσως πάλι να θαφτεί κάπου βαθειά στα έγκατα της γης... Ίσως μάτια μου, δεν ήμασταν πλασμένοι για αγάπη... Εμείς δεν ξέρουμε να αγαπάμε όπως οι άλλοι... Εμείς πονάμε ο ένας τον αλλο... Εμείς έτσι...
Έχει άραγε η σιωπή χρώμα; Θα τολμούσα να πω, πως ναι... Ίσως θα της ταίριαζε το κόκκινο αν και στη περίπτωση μου, μόνο ένα είναι αυτό που της αντιστοιχεί :Το Λευκό 1η πνευματική κατοχύρωση με συμβολαιογραφική πράξη του 2017 Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018-19 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και...