Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim...
Her insan kaybeder. Kimisi içinde yaşar kaybını, kimisiminki ise içine sığmaz da dolup taşar her yerinden. Ama her birimiz de kaybettik zamanında. Belki daha önce, belki de yeni... Ama hepimizin de acıları aynı noktada kesişmiyor mu sizce de? HAYAL KIRIKLIĞI... Canınız çok yanar. Çok yakarlar canınızı. Ama elinde son...
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...