Gülmek ve eğlenmek istiyorsan geç kalma sende okumaya başla... (Espriler alıntıdır) Amacım sizi eğlendirmek... Araya kendi esprilerimi katıyorum zaten siz anlıyorsunuzdur :D Oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmezseniz sevinirim. İyi eğlenceler :)
Adel, hayatın yükünü taşıyamadığına karar verdiği bir günde, kendini bir uçurumun ucunda geride kalan her anısıyla vedalaşırken buldu. Gözleri daha fazla gözyaşlarını taşıyamazken kollarını iki yana açtı. Bir adım ilerledi ve rüzgâr saçlarını savurdu. Her şeyin bittiğini düşündü. Ona karşı sevgisini hiç gösteremem...
Güven diye fısıldadı kız. Güldü. Çünkü güven görmeyen birine gökyüzünü anlatmak gibi. Melis, Ayaz yüzünden güveni sarsılmıştı."Güven ruh gibidir, terkettiği bedene geri dönmez." demiş Shakespeare. Peki Aslı Ayaz'a tekrar güvenebilecek miydi ? Yoksa hayatına devam mı edecekti ? @TümHaklarıSaklıdır
Burası İstanbul omzunu iki kıtaya yaslamış Ne oralı ne buralı Ne şehir ne ülke Ne umut ne çare Beş duyuyla anlaşılmaz Altıncı his burada çalışmaz Gerdanından öpesin gelir meydanından kaçasın Bir akşam üstü vapuruna biner aşık olursun Bir sabah otobüsünde böceğe dönüşürsün Burası İstanbul Herkes kaderiyle yarışır Ya...
Hayat iki kirpik arasında acılı bir mesafe. Bazıları bu yolun sonunda çeker acıyı, bazıları doğarken, bazıları hiç çekmez, bazıları onunla yaşar... Eylül kurtulamadı vedanın olduğu bir dünyada acılı sonlardan. Korkusuz yürür bazıları bu yollarda; koşulsuz, şartsız. Yağız koştu her kötü sonun peşinden onu da içindeki f...
