~Kesit~ **************** Bir ses işitildi. Bir çığlık. Bir ses işitildi. Kum saatinin camı kırıldı. İçindeki kum taneleri teker teker uzun zamandır tutsak bulundukları bu fanusun içinden bir bir kurtuldu, kaçmak istercesine. Ve bir ses daha işitildi. Duvarda asılı duran saatin camı çatladı, akreple yelkovan birbirini...
Gece'nin karanlığında kendi sessizliğinden başka bir şey duyamaz olmuştu. Sessizliğin yoldaşlığı ise her ne kadar kabul etmek istemese de mahkum olduğu en acı gerçekti. Ölümden korkmazdı elbet ama bu kadar yakındayken hissettiği o endişe kırıntıları da neydi? Kendi için mi? Bilinmez. Ya Gölge? Sessizliğinde şeytanlığı...
"herkes beni dışlıyordu zayn ama sonra siyahla tanıştım boşversene dedi siyah gökkuşağı da beni dışlıyor" "o zaman karanlığın cazibesi yalnızlığımda dost oldu bana, ve bağımlılık yapar siyah karanlıktan korkarım ama siyaha aşıkken maviyi sevemem ben " "siyahtir delilerin rengi siyahtir yanlizlarin rengi siyahtir sürtü...