''Önünde iki yol var, birincisi en az yirmi yıl gideceğin yerde yani cezaevinde yaşamak,ikincisi kocanın gerçek katillerini bulup hayatına devam etmek.Karar senin,ben gidiyorum'' İlk kez birisi katil olmadığımı düşünüyordu. ''Kocamı öldürmediğimi nereden biliyorsun'' ''Çünkü katiller zeki olur''
Topuklarımdan çıkan ses harabede yankılanırken kulağıma gelen tehlikeli bağırışla duraksadım. ''SEZA!'' Arkamı dönüp Ömer'in yüzüne baktım. Ömer'in yüzünde hayal kırıklığı karışmış öfke vardı. Bu bakışları çok iyi biliyordum. Sessizce fısıldadım. ''Hass*ktir!''. Öğrenmişti... Artık her şeyi biliyordu... Yapmam gereken...
''Dilşad Atmaca, nam-ı diğer Jackal bizde her yerde seni arıyorduk'' O kimliğin cebimde ne işi vardı? Lanet olsun bu nasıl bir tuzak. Şaşkınca adama baktıktan sonra kendimi toparlayıp cevap verdim. ''Hey hey dur bakalım, ben o bahsettiğin kişi değilim, benim adım Rüya Taçhan o benim kimliğim değil.Ben de polisim.Anlıy...
Kendim için de bir mezar kazdım... Her şey bittiğinde;huzurla,sonsuz uykuya dalacağım. Bazen ölüm sonsuz mutluluktur... Hikayenin Telif Hakkı Saklıdır.