Ağladı bir kez daha, yeniden ağladı kız. Bitmişliğine, umudun tükenmişliğine. Karanlığı gördü, sessizliği duyabiliyordu. İç geçirdi, yalnızlığına, çaresizliğine. Işık aradı tutunacak, bulamadı... Kapattı kız gözünü; gerçeklere, yalanlara. Sıktı dişini. Acıya, kanayan yaralara. Bir ruh dayanabilir miydi bunca acıya...
Bir evliliği ayakta tutan yegâne güç; adamın sevdası, kadının bu sevdaya sarılışıdır. Mutluluğun formülü birbirine sevmekte saklıdır. Bu formülü bozacak günler Eroğlu konağının kapısını çalıp içeri buyur edilir. Bebek hasretinin tutulduğu konakta KUMA rüzgârı eserken kaosa doğru sürükleyen fırtınaya iki kadın, bir ada...