Benim hayat şartlarım normal insanlarınki gibi olmadı. Kendimi bildim bileli yokluk içinde ve dayakla büyüdüm, büyümeyede devam ediyordum. Hayalim iyi bir Babaya sahip olmaktı. Buda sadece hayalden ibaretti. Kim kızını hergün döverdiki? Babammı? Evet babam. En sevdiğim renk beyazdı. Beyaz mutluluğum, özgürlüğün müjde...
Ruhumda dolaşan, bir günlük kelebeğin cesedini ellerimle taşıdım kalbime. Parmak uçlarımla son kez okşayıp koydum tabuta. O kelebek kalbimle ruhumun arasında bir araf olarak tekrar kanat çırpacak. Bir gülüş gözümden kalbime düşene dek orada hapsolacak, kelebeğim. Ya hayat bulacak, ya da sonsuzlukta kaybolacak. Şimdi o...